بسیاری از مردم به پروردگارشان بسیار گمان نیک دارند و گاهی در اطاعتش کوتاهی می کنند. و می گویند: ما خوش گمانیم. و ما همه به خدا گمان نیک داریم. من در نزد گمان بنده ام هستم و هر چه می خواهد درباره ی من گمان کند. و ما خوش گمانیم که او ما را خواهد بخشید و خواهد آمرزید. و برخی مردم از رحمت خداوند نا امید اند. چگونه با یک موضع شرعی درست به خداوند خوش گمان باشیم؟

خداوند به شما برکت دهد. سوال بسیار مهمی است. اما پاسخ: فضیلت میان دو طرف است. طرف اول بدگمانی به خدا. بدگمانی به خدا گناه کبیره و قهر خدا را به دنبال دارد. و گمان نیک ساده است. یعنی بهشت را بدون اسباب می خواهیم. بدون مقدمات. و خواستن بهشت بدون عمل یک گناه است.

به سادگی، شما به بهشتی دعوت شده این که پنهایی به اندازه ی آسمان ها و زمین دارد و ناگزیر باید پایبند باشی، عمل کنی، حدود خداوند را رعایت را کنی، حلال را حلال، و حرام را حرام بدانی، اسلام را در خانه و در محل کار به پا داری. دنبال علم باشی، حلال و حرام را مراعات کنی. امور مهم بسیاری وجود دارد. این امور مهم را محقق کنی به راه راست رفته ای.

انسان در ابتدایی، متوسطه و دبیرستان درس می خواند. یا پیش دانشگاهی و سپس دانشگاه، لیسانس، دیپلم عمومی و تخصصی، ارشد، دکترا، تا یک دکتر به اسم او اضافه شود. و شما بهشتی به اندازه ی آسمان ها و زمین را رایگان می خواهی؟ بدون دلیل؟ بدون پایبندی؟ بدون مراعات حلال و حرام؟ بدون کسب علم؟ بدون شناخت دنیای پس از مرگ؟