به خدا سوگند باور نمی کنم که بخششی بالاتر از بخشش آرامش باشد. آرامش وقتی به دل مومن نازل می شود از آن شادمان می شود حتی اگر هیچی نداشته باشد. یونس آرامش را در دل نهنگ و در تاریکی های سه گانه یافت، تاریکی دل نهنگ، تاریکی دریا، و تاریکی شب. خداوند متعال می فرماید:

﴿ ﴿ فَنادى فِي الظُّلُماتِ أَن لا إِلهَ إِلّا أَنتَ سُبحانَكَ إِنّي كُنتُ مِنَ الظّالِمينَ* فَاستَجَبنا لَهُ وَنَجَّيناهُ مِنَ الغَمِّ ﴾

 (تا در [دل‌] تاریکیها ندا درداد که: «معبودی جز تو نیست، منزّهی تو، راستی که من از ستمکاران بودم.» (۸۷) پس [دعای‌] او را برآورده کردیم و او را از اندوه رهانیدیم) ﴾ ‏

[ [‏ انبیاء: ٨٧-٨٨] ]

ولی خداوند بزرگ داستان را به یک قانون تبدیل کرده است، می فرماید:

﴿ ﴿ وَكَذلِكَ نُنجِي المُؤمِنينَ﴾ 

 (و مؤمنان را [نیز] چنین نجات می‌دهیم) ﴾

ای گواه بزرگوار، هر چند مصیبت بزرگ باشد به این حد نیست که خودت را در درون یک نهنگ بیابی. احتمال نجات صفر است. پس در تاریکی ها فریاد زد، این آیه:

﴿ ﴿ وَكَذلِكَ نُنجِي المُؤمِنينَ﴾ 

 (و مؤمنان را [نیز] چنین نجات می‌دهیم) ﴾

خداوند خواست تا سلاح مومن دعا باشد. پس دعا قدرت مومن است. تو با دعا به همه چیز می رسی. اگر انسان دعا را از دست دهد... صحابه بزرگوار در بدر نیازمند شدند و خداوندشان را فراخواندند. ولی آنان با جایگاه والای خویش در حنین به تعداد خودشان دلخوش کردند و پیروز نشدند.