برادران عزیز؛ امروز با نام جدیدی از نام‌های نیک خداوند آشنا می‌شویم و نام امروز «الوکیل» است.

«الوکیل» در لغت به معنای سرپرست، ناظر و ضامن است، کسی که مسئولیت روزی بندگان را به عهده دارد. حقیقت «الوکیل» این است که او در امور موکلشد مستقل است و در واقع به معنای این است که به او اعتماد کرده و کار را به او سپرده‌ایم. زمانی که می‌گوییم «امرم را به فلانی واگذار کردم»، یعنی به او پناه برده و به او اعتماد کرده‌ام. واگذاری امر به کسی به این معناست که یا به کفایت او اعتماد داریم یا به دلیل ناتوانی در انجام امور خود، به او پناه می‌بریم.

توکل هم‌چنین به معنای اعتماد به دیگران و تکیه بر آن‌هاست. لازم به ذکر است که توکل باید از دل نشأت بگیرد، در حالی که اعضای بدن باید تلاش کنند.

(( إِن الله يَلُومُ على العَجْز ))

(( خداوند ناتوانی را نکوهش می‌کند ))

[ ابو داود از عوف بن مالک ]

برخی از مسلمانان ممکن است بگویند: «ما هیچ کاری از دستمان برنمی‌آید و فقط به خدا توکل می‌کنیم.» این نوع یأس، ناامیدی، کناره‌گیری از جامعه و بدبینی از صفات مؤمن نیست. مسئولیت بر عهده ماست و خداوند می‌فرماید:

﴿ وَإِنْ تَعُودُوا نَعُدْ ﴾

﴿ و اگر شما به سوی او بازگردید، ما نیز به سوی شما برمی‌گردیم ﴾

شاید واژه «الوکیل» به معنای ضامن نیز تفسیر شود که این یک معنی اضافی است، اما «الوکیل» مفهوم وسیع‌تری دارد. هر وکیلی ضامن است، اما نه هر ضامنی وکیل است.