امروز با نام جدیدی از نام‌های نیکوی خداوند در خدمت شما هستم و نام امروز «العظیم» است.

حالا از نظر زبان‌شناسی، «العظیم» صفت مشبهه‌ای است که به نام فاعل اشاره دارد و به کسی که به عظمت توصیف شده، اطلاق می‌شود. فعل «عظم» به معنای بزرگ شد، گسترش یافت و شأنش بالا رفت است.

خداوند جلّ جلاله «عظیم» است، به این معنا که مقام او فراتر از حد عقل است. هیچ عقل و فکری نمی‌تواند به عظمت او احاطه پیدا کند. هر چیزی که در ذهنتان خطور کند، خداوند از آن متفاوت است. خداوند از تصور ماهیت و حقیقتش توسط هر فکری، بالاتر است و هر تصوری دربارهه‌ی او نادرست است. تنها خداوند است که خود را می‌شناسد؛ حتی سید انبیاء و مرسلین که بالاترین انسان‌ها از نظر علم هست، علمش نمی‌تواند علمی مطلق باشد، زیرا علم نسبی است.

او در ذات و صفاتش عظیم و بزرگ است. عظمت ذات او در بسیاری از متون دینی بیان شده است. خداوند عز وجل همان‌طور که معمول است، دارای ذات، صفات و افعال است. او در ذات خود، در صفات خود و در افعال خود بزرگ است.