امروز با نام جدیدی از نام‌های نیک خداوند در خدمت شما هستم و نام امروز «الرحمن» است

برخی از علمای دین این نام را اسم اعظم خداوند می‌دانند، زیرا خداوند در قرآن می‌فرماید:

﴿ قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمَنَ أَيّاً مَا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى وَلَا تَجْهَرْ بِصَلَاتِكَ وَلَا تُخَافِتْ بِهَا وَابْتَغِ بَيْنَ ذَلِكَ سَبِيلاً (110) ﴾

﴿ بگو: خدا را بخوانید یا الرحمن را، هر کدام را که بخوانید، برای او نام‌های نیکوست و در نماز خود نه به‌طور آشکار فریاد بزنید و نه به‌طور پنهانی و راهی میان این دو انتخاب کنید ﴾

[ اسراء ]

حالا «الرحمن» در زبان عربی به معنای صفت مشبهه است و از «الرحیم» رساتر است. رحمت در حق ما انسان‌ها به معنای نرمی قلب است که ایجاب می‌کند به مرحوم احسان کنیم و این می‌تواند به شکل بخشش، محبت و یا کمک و عطوفت باشد. رحمت به معنای آماده بودن برای کمک به کسی است و این صفتی از افعال است.

اما وقتی می‌گوییم خداوند جلّ جلاله «الرحمن» است، این نام خاص خداوند عز وجل است و نمی‌توان آن را برای دیگران به کار برد. این یک ویژگی خاص است. «الرحمن» سبحانه و تعالی به رحمت عمومی و فراگیر توصیف می‌شود. خداوند به مؤمنان و غیر مؤمنان رحم می‌کند؛ یعنی به آن‌ها غذا می‌دهد، آب می‌نوشاند و از آن‌ها محافظت می‌کند. رحمت او شامل مؤمنان و کافران است.

برای نزدیک‌تر کردن این مفهوم، می‌توان به پدری اشاره کرد که فرزندانش یکی نیکوکار و دیگری عاق است، اما او به همه‌ی آن‌ها غذا می‌دهد و در مناسبت‌های خاص مانند عید به همه‌ی آن‌ها لباس می‌پوشاند. با این حال، قلب او با کدام یک است؟ با فرزند نیکوکار. اما از نظر عمل، او با همه‌ی فرزندانش به یکسان رفتار می‌کند.