امروز با نام جدیدی از نام‌های نیکوی خداوند در خدمت شما هستیم و نام امروز: “تواب” است.

“توّاب” و “تائب” به عنوان یک صیغه مبالغه به کار می‌رود که نشان‌دهنده شدت و وسعت بخشش خداوند است. خداوند هر گناهی را که انسان مرتکب شده باشد، چه زیاد باشد و چه بزرگ، می‌بخشد. فعل “تاب” به معنای بازگشت است، “یتوب” فعل مضارع و “توبه” مصدر آن است.

توبه، تنها راه نجات انسان است زمانی که گناهان او را احاطه کرده‌اند((وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِيئَتُهُ)) . تنها راه نجات انسان توبه است

خداوند متعال “تواب” است و توبه را از بندگانش می‌پذیرد، در هر حال و هر زمان، روز به روز و لحظه به لحظه. هیچ بنده‌ای نیست که خدا را نافرمانی کند و وقتی به اوج نافرمانی خود برسد، خواهان توبه باشد، مگر اینکه درهای رحمت خود را به روی او باز می کند و او از بازگشتش شاد می شود، به شرطی که روحش در حال خروج نباشد یا خورشید از مغرب طلوع نکند و قیامت نشود. در آن زمان است که درهای توبه بسته می‌شود، یعنی زمانی که انسان در بستر مرگ است یا قیامت بر پا می شود.