Değerli kardeşlerim, bugün Esmaü’l-Hüsna’dan “er-Rahman” ismi ile devam ediyoruz.

Bazı âlimler bu ismin Allah Teala’nın en yüce ismi olduğunu düşünürler. Zira Allah Teala şöyle buyurmuştur:

﴾ “De ki: “(Rabbinizi) ister Allah diye çağırın, ister Rahman diye çağırın. Hangisiyle çağırırsanız çağırın, nihayet en güzel isimler O’nundur.” Namazında sesini pek yükseltme, çok da kısma. İkisi ortası bir yol tut.” ﴿

[ İsra Suresi: 110 ]

“er-Rahman” kelimesi dilsel anlamda sıfat-ı müşebbehedir. Rahim isminden daha fazla merhamet içerir. Bize göre, insanoğlu nezdinde merhamet kalpteki inceliktir, merhamet edilene iyilik yapmayı gerektirir. Merhamet bağışlama, lütuf, yardım ve şefkat ile kendini gösterir, merhamet, merhamet edilen varlığı gerektirir. Bu yüzden de davranışlarda gerçekleşen sıfatlardan biridir. Bu sözlük anlamıdır.

Fakat Allah Teâlâ “er-Rahman”dır, çok merhametlidir dersek, bu sıfat bu şekilde Allah Teâlâ’ya hastır. Onun dışındaki biri için mutlak manada kullanılamaz. Bu Cenab-ı hakkın özelliğidir. “er-Rahman” olan Allah genel ve kapsamlı bir merhamet ve şefkatle nitelendirilmiştir. Allah Teâlâ hem müminlere, hem de mümin olmayanlara karşı merhametlidir. Yani onları yedirir, içirir, korur. Merhameti hem müminleri hem de kâfirleri kapsar. Örnek olarak bir babanın bir iyi bir de kötü oğlu olsa, her ikisini de yedirir. Bayram geldiğinde ikisini de giydirir. Ama kalbi hangisinden yanadır? İyi olan oğlu ile kalben daha yakındır ama davranışları tüm evlatlarına karşı eşittir.