برادران عزیز؛ امروز با نام جدیدی از نام‌های نیک خداوند آشنا می‌شویم و نام امروز «العَفُوّ» است.

«العَفُوّ» به معنای گذشت و بخشش است و این واژه از صیغه‌های مبالغه به شمار می‌آید. «العَفُوّ» به معنای درگذشتن از گناه و مجازات نکردن آن است.

از معانی «العَفُوّ» این است که به کثرت و افزایش نیز اشاره دارد. به عنوان مثال:

﴿ وَيسْأَلُونَكَ مَاذَا يُنفِقُونَ قُلِ الْعَفْوَ كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ ﴾

﴿ از تو می پرسند که چه انفاق کنند. بگو اضافه را. این چنین خداوند آیات را برایتان روشن می‌کند شاید شما بیندشید. ﴾

[ سوره‌ی بقره ]

آن‌چه از خرج شما باقی می‌ماند، «عفو» است. هم‌چنین، «عفا القوم» به معنای کثرت آن‌هاست و «عفا النبت» به معنای رشد و بلند شدن گیاه است.

اما عفو خداوند سبحانه و تعالی به این معناست که او از گناهان می‌گذرد، می‌پوشاند و عذر می‌پذیرد، هرچند که گناه بزرگ باشد. او عیب‌ها را می‌پوشاند و دوست ندارد آن‌ها را آشکار کند. او با کرم و احسان خود از گناهکاران می‌گذرد و درهای وسیع رحمتش را به روی آنان می‌گشاید تا یأس از دل‌ها زدوده شود و امید به غیب در دل‌ها شکل بگیرد.

خداوند عزوجل در دنیا از شما عفو می‌کند، به این معنا که شما را به خاطر گناهی که مرتکب شده‌اید مجازات نمی‌کند؛ اما در آخرت، او شما را مورد مغفرت قرار می‌دهد، چون با مغفرت مجازات وجود ندارد. اما عفو ممکن است بعد از مجازات یا حتی قبل از آن بیاید و هم‌چنین ممکن است فردی بار و گناهی به دوش داشته باشد؛ عفو به این معناست که او را به خاطر این بار مجازات نکند، در حالی که عمل هم‌چنان وجود دارد.