وقتی سرورمان عمر می خواست فرمانی را جاری کند، خانواده و نزدیکانش را جمع می کرد و می گفت: «من مردم را به فلان کار فرمان دادم و از فلان کار نهی کردم و مردم بسان پرندگانند، اگر ببینند خلاف فرمان عمل کرده اید، آنان نیز چنان می کنند و به خدا سوگند اگر یکی از شما مرتکب امری شود که مردم را از آن بازداشته ام، به خاطر جایگاهش نسبت به من، مجازاتش را چند برابر می کنم» بدین ترتیب نزدیکی و خویشاوندی با عمر مصیبتی بود.
بنابراین کسی که نیکی کند دو اجر دارد، پاداش خودش و کسی که از او تقلید کند، چون او ثروتمند است و مردم همواره از ثروتمندان تقلید می کنند، در هر جامعه ای ثروتمندان از بالاترین جایگاه برخوردارند و مردم تحت تأثیرشان هستند. پس اگر فقیری در انجام گناهی از ثروتمندی تقلید کند، گناه خودش و فقیری که از او تقلید کرده است؛ به گردن اوست و اگر فقیری در طاعت خداوند از ثروتمندی تقلید کند، ثواب خودش و فقیری که از او تقلید کرده است را می برد. از شگفت انگیز ترین سخنانی که شنیده ام این است: عدالت نیکوست اما عدالت حکمرانان نیکوتر است و از همه شگفت انگیزتر، امیر عادل است. سخاوتمندی نیکوست اما برای ثروتمندان نیکوتر است، توبه نیکوست اما در جوانی نیکوتر است، صبر نیکوست اما برای بینوایان و فقیران نیکوتر است، حیا نیکوست اما حیای زنان نیکوتر است.»
برادران، انسان در برابر کسب مال مسئولیتی بسیار سنگین بر عهده دارد. نظرتان در مورد کسی که زندگی اش را فدا کرده و شهید شده است؛ چیست؟ کسی که گرانبهاترین چیزش را بخشیده است. شاعر می گوید:

                                                                   والجود بالنفس أقصى غاية الجود

بخشیدن جان، اوج بخشش است
***

«تمام گناهان شهید آمرزیده می شود جز قرض»

[ به روایت أحمد و مسلم از ابن عمرو ]

حقوق بندگان مبنی بر حرص و طمع است، درحالی که حقوق خداوند مبنی بر گذشت و مسامحه است.
از ابوبرزه اسلمی روایت شده است که گفت: رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود:

(( لَا تَزُولُ قَدَمَا عَبْدٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ حَتَّى يُسْأَلَ عَنْ عُمُرِهِ فِيمَ أَفْنَاهُ ؟ وَعَنْ عِلْمِهِ فِيمَ فَعَلَ ؟ وَعَنْ مَالِهِ مِنْ أَيْنَ اكْتَسَبَهُ ؟ وَفِيمَ أَنْفَقَهُ ؟ وَعَنْ جِسْمِهِ فِيمَ أَبْلَاهُ ؟ ))
«روز قیامت بنده قدم از قدم برنمی دارد تا زمانی که او پرسیده شود: عمرش را در چه راهی سپری کرده، از علمش در چه راهی بهره برده؟ از مالش که از چه راهی کسب کرده و در چه راهی انفاق نموده؟ و از بدنش که در چه راهی از آن استفاده و فرسوده کرده است؟»

[ ترمذي ]

به خدا قسم روزی به دیدار دوستم رفتم، پدرش در قید حیات بود و به من گفت: من نود و شش سال از خدا عمر گرفته ام و آزمایش جامع خون داده ام و جواب همه ی آزمایشات در حد طبیعی بوده است. سپس افزود: به خدا سوگند در زندگی ام نه حرام خورده ام و نه حرام انجام داده ام. منظورش این است که نه لقمه ای حرام خورده است و نه در مورد زنان مرتکب عمل حرامی شده است. کسی که تقوا پیشه کند، نیرومند زندگی می کند.

(( يا سعد أطب مطعمك تكن مستجاب الدعوة ))
«ای سعد، روزی ات را پاک و حلال بگردان، مستجاب الدعوه خواهی شد.»

[ الترغيب والترهيب از ابن عباس ]

با پول حلالی که از راه حلال به دست آورده ای، غذای حلالی تهیه می کنی و خداوند عز وجل به این غذایت برکت می دهد.
برادران، به خدا سوگند گذران زندگی با درآمدی معقول و محدود امکان پذیر است، البته در صورتی که خداوند عز وجل بدان برکت دهد و درآمدی نامحدود همراه با ارتکاب معصیت و گناهان کفایت نمی کند. هیچ کس کلمه ی «برکت» را در حساب و کتابش ذکر نمی کند. در ماشین حساب ها هم کلیدی با عنوان برکت وجود ندارد با این که جمع، تفریق، ضرب، تقسیم و جذر در آن هست، اما برکت در آن نیست. برکت امری حقیقی است که خداوند عز وجل در درآمد حلالت برکت می دهد.
خداوند عز وجل چیزی با عنوان روزی سلبی دارد. خداوند عز وجل به تو و فرزندانت سلامتی داده است. هزینه ی هر بیماری هزاران هزار می شود. بیماری هایی وجود دارد که قیمت آمپولش صدهزار است، تومورها و غده های بدخیمی که قیمت دارویش صد هزار لیره است و هر ماه به این دارو نیاز دارند. اگر انسان در راه راست باشد، از راه حلال کسب درآمد نماید، با پول حلال غذای حلالی بخرد، خداوند عز وجل هم با روزی سلبی به او پاداش می دهد، بدین ترتیب که سلامتی او، خانواده، فرزندان و بستگانش را حفظ می کند، از دزدی مغازه یا منزل و از گرفتار شدن به ظالمی که تمام دارایی را از او غصب کند؛ در امان می ماند.
در اصل:

(( وَلَمْ يَنْقُضُوا عَهْدَ اللَّهِ وَعَهْدَ رَسُولِهِ إِلَّا سَلَّطَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ عَدُوًّا مِنْ غَيْرِهِمْ، فَأَخَذُوا بَعْضَ مَا فِي أَيْدِيهِمْ، مَا لَمْ تَحْكُمْ أَئِمَّتُهُمْ بِكِتَابِ اللَّهِ، وَيَتَخَيَّرُوا مِمَّا أَنْزَلَ اللَّهُ إِلا جَعَلَ اللَّهُ بَأْسَهُمْ بَيْنَهُمْ ))
«هرگاه پیمانشان با خدا و رسولش را بشکنند، خداوند دشمنی بیگانه را بر آنان مسلط می سازد که مقداری از اموالشان را به تاراج می برند تا زمانی که پیشوایانشان بر اساس کتاب خدا حکمرانی کنند و اگر از میان آن چه خداوند نازل کرده است، برخی را برگزینند، خداوند درگیریشان را بین خودشان می اندازد.»

[ ابن ماجه از ابن عمر ]

می بینید که غرب چگونه به اشکال مختلف به اموال هنگفت دست می یابد.

برادران، انسان در مورد مالش به سختی محاسبه خواهد شد. پیش تر خواندم که پیامبر علیه الصلاه والسلام روی تخت دانه خرمایی دید و فرمود: «ای عایشه، اگر نمی ترسیدم که این، از خرمای صدقه باشد، آن را می خوردم» پیامبر هوس خوردن آن را کرده بود اما ترسید که از خرمای صدقه باشد. از عمرو بن شعیب از پدرش از پدربزرگش روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم خوابیده بود، پس دانه خرمایی زیر پهلویش یافت و آن را خورد، سپس اواخر شب به خود می پیچید، یکی از همسرانش از این حالتش وحشت زده شد. پیامبر فرمود:

(( إِنِّي وَجَدْتُ تَمْرَةً تَحْتَ جَنْبِي فَأَكَلْتُهَا فَخَشِيتُ أَنْ تَكُونَ مِنْ تَمْرِ الصَّدَقَةِ ))
«دانه خرمایی زیر پهلویم یافتم و آن را خوردم، می ترسم از خرمای صدقه باشد.»

[ مسند أحمد ]

از این جاست که گفته شده است:

(( وركعتان من رجل ورع أفضل من ألف ركعة من مخلط ))
«دو ركعت نماز انسان با تقوا، بهتر از هزار ركعت نماز لاابالى و بی قید وبند است.»

[به روایت شيرازي وبيهقي از أنس ]

کسی که بی قید وبد است یعنی اعمالش آمیخته از نیک و بد است.
بزرگواران، مسئله ی ثروت نیازمند فهمی ژرف است. باید فلسفه ی مال در اسلام را بفهمی. ثروت ستون و قوام زندگی است، نفس مال را دوست دارد، مال ابزاری بی طرفانه است که یا با آن اوج می گیری یا به درک سقوط می کنی، مسئولیت ثروت بسیار بزرگ است، هم چنین یکی از بزرگ ترین راه های تقرب به خداوند عز وجل می باشد. فلسفه ی مال در اسلام این گونه است.

7 ـ ثروت برای تکبر، فخرفروشی و خودبرتر بینی بر مردم نیست:

اما انسان گمان می کند که ثروت برای لذتش است. من تصویر دیگری را در اختیارتان قرار می دهم: این که ثروت برای رفاه، فخرفروشی، ولخرجی یا خودبرتر بینی به کار رود، این ها مجموعه ای از بیماری های روانی است. در برخی آثار آمده است:

(( يحشر الناس أربع فرق يوم القيامة، وفريق جمع المال من حلال تجارة مشروعة، وأنفقه على الموائد الخضراء في الليالي الحمراء، فيقال: خذوه إلى النار، المجتمع المخملي حسابه سهل، وفريق جمع المال من حرام، عنده ملهى، عنده راقصات ومغنون وخمر، لكن تزوج واشترى بيتا وعاش حياة، شراء البيت حلال، وأنفقه في حلال، أيضاً حسابه سهل جداً، خذوه إلى النار، والثالث والعياذ بالله جمع المال من حرام، وأنفقه في حرام، أيضاً حسابه سهل جداً، خذوه إلى النار، بقي الأخير الفريق الرابع جمع المال من حلال، وأنفقه في حلال، قال: هذا قفوه واسألوه ))

«روز قیامت مردم در چهار گروه برانگیخته می شوند، گروهی که مال از راه حلال و تجارت قانونی کسب کرده اند و صرف سفره های سبز در شب های سرخ کرده اند، گفته می شود: او را به آتش افکنید. حسابرسی جامعه ی مرفه بسیار آسان است. گروه دیگری که مال را از راه حرام بدست آورده، کاباره دارد، زنان رقاصه و آوازخوان و شراب دارد، اما ازدواج کرده و خانه ای خریده و زندگی اش را گذرانده است. خریدن خانه حلال است هم چنین پولش را در راه حلال انفاق کرده است، حسابرسی او نیز چنین است: او را به آتش افکنید. سومین گروه ـ پناه بر خدا ـ ثروتش را از راه حرام جمع کرده و در راه حرام خرج کرده، حساب و کتاب او نیز آسان است، او را به دوزخ ببرید، حال یک گروه باقی می ماند، گروه چهارم که اموالش را از راه حلال کسب کرده و در راه حلال مصرف کرده است، می فرماید: او را نگه دارید و محاسبه کنید.»

[ در اثر آمده است]

حسابرسی سه گروه اول بسیار سریع انجام می شود، اما چهارمین گروه را نگه دارید و از او بازجویی کنید، آیا اموالش را به رخ دیگران کشیده است؟ شاید دیگران را از محل زندگی ات مطلع سازی. او در محله ای بسیار مدرن زندگی می کند، در خانه ای که قیمتش هشتاد و هشت ملیون است. می بینی که آن کارمند خجالت زده می شود. یک بار شخصی به من گفت: من در منطقه ی برزه زندگی می کنم. همراه با عده ای که در یکی از شیک ترین محله های دمشق سمت غرب مالکی زندگی می کردند؛ نشسته بودم، به او گفت: کجا سکونت داری؟ گفت: منطقه ی شرق مالکی، یکی دیگر در منقطه ی حجر الاسود زندگی می کرد، او گفت: من در بلک استون زندگی می کنم. با محل سکونت، مساحت منزل و حقوقت تو را تحقیر می کند، چقدر حقوق می گیری؟ تحقیرت می کند، کسی که این چنین با مال و ثروتش خود را برتر از همه می بیند و مباهات می ورزد، شیطانی سخنگو بیش نیست.
به خدا قسم برادران، می توانید دل هر انسانی را شاد کنید. به خاطر دارم که به خانه ی یکی از برادران بزرگوار رفتم، اتاق پذیرایی اش به سختی برای نشستن چهار نفر کافی بود، او خجالت زده شد. به او گفتم: پسرم، خانه ی پیامبر علیه الصلاه والسلام، سرور مخلوقات و محبوب ذات حق تعالی، برای خواندن نماز و خوابیدن همسرش کفایت نمی کرد، وقتی می خواست نماز بخواند، همسرش به گوشه ای می خزید. او کیست؟ سرور مخلوقات است.
عده ای وارد منزل فرمانده ی نیروهای مسلمان در شام، امین این امت، عبیده بن جراح رضی الله عنه شدند. در منزلش اتاقی بود که پوست آهویی در آن پهن بود، دیگی که یک تکه نان رویش گذاشته شده بود و شمشیری که آویزان شده بود. گفتند: ای امین امت، این چه حالی است؟ گفت: برای دنیا همین کافیست، زیاد هم هست، آیا ما را به خوابگاه نمی رساند؟
افرادی هستند که با ثروت خود را برتر می بیند و بدان فخر می فروشند، تکبر می ورزند و دیگران را تحقیر می کنند. خداوند بزرگ است.
شخصی برای خواستگاری نزد یکی از ثروتمندترین مردم رفت، داماد در یکی از کشورهای خلیجی زندگی می کرد و درآمد خوبی داشت، اما پدر دختر تجارت کلانی در اختیار داشت، به داماد گفت: درآمد ماهانه ات چقدر است؟ به صورت تقریبی گفت: پنجاه هزار. تاجر گفت: این مبلغ که پول توجیبی یک روز پسرم است. خداوند بسیار بزرگ است. چرخه ی روزگار چرخید، املاک این تجار مصادره و مجبور شد با وساطت نزد شخصی که از دخترش خواستگاری کرده بود، برود و اگر پذیرفت آن تاجر نزدش کار کند. آن مرد هم قبول کرد و تاجر به عنوان حسابدار نزد او مشغول به کار شد. خداوند بسیار بزرگ است، هرگز با دارایی ات تکبر مکن.
داستانی نمادین حکایت شده است از شخصی که در منزل همراه همسرش مشغول خوردن مرغ بودند. در این اثنا گدایی در خانه را زد، همسر خواست مقداری از غذا را برای گدا ببرد، شوهرش او را نهیب زد و مانعش شد و گفت: او را بران. خلاصه این که بعد از مدتی روابط این زن و شوهر وخیم شده و شوهر، زنش را طلاق داد. سپس شخصی از این زن خواستگاری کرد و آن دو با هم ازدواج کردند. روزی در حالی که مشغول خوردن مرغ بودند، کسی در زد، زن رفت و در را باز کرد و پریشان حال بازگشت، شوهرش گفت: چه کسی در می زد؟ زن گفت: گدایی بود. شوهر گفت: چه کسی بود؟ زن با آشفتگی گفت: شوهر سابقم. شوهرش گفت: حال می دانی من که هستم؟ من هم آن گدای اولی هستم.
خداوند بسیار بزرگ و قدرتمند است، پس مبادا با ثروتت تکبر ورزی.
به خدا سوگند برادری به من گفته بود: کارخانه دار بودم، چند اتومبیل داشتم، یکی مخصوص مسافرت، دیگری برای کار و غیره. گوید: همیشه مقدار زیادی شیرینی جات و میوه جات به خانه می آوردم و از زندگی مرفهش سخن گفت. سپس در برابرم خدا را سوگند خورد که اکنون در زباله دان ها به دنبال لقمه ای غذا می گردد، این داستانی طولانی اما واقعی است. مبادا با ثروت و دارایی ات به خود ببالی. هنگامی که خداوند مؤمن را ثروتمند و بی نیاز می گرداند، بر تواضعش در برابر خداوند و در برابر فقرا افزوده می شود. سخاوت ثروتمندان بر بینوایان چقدر بزرگوارانه است و از آن والاتر عفت و ابراز بی نیازی فقرا نسبت به مال ثروتمندان است.

خلاصه:

برادران، این مطلب هنوز ادامه دارد و ان شاء الله به آن خواهیم پرداخت اما من در این جا خطاب به جوانان می گویم: اگر راه کسب مال مطابق با برنامه ی الهی بود، پس در پی کسب مال حلال باشید و به وسیله ی آن مشکلات مسلمانان را حل کنید، اما اگر به قیمت زیر پا گذاشتن دین و ارزش هایتان باشد، همان فقر مدال شرفی برای شماست، این چکیده ی خلاصه است.

گندم، یکی از اعجاز های علمی:

1 ـ انواع گندم:

برادران، اکنون به موضوع اعجاز علمی می پردازیم. خداوند عز وجل گندم را یک غذای کامل برای انسان ها قرار داده است، اما چند نوع گندم وجود دارد؟ چهل و پنج هزار نوع گندم وجود دارد. یکی از برادران ارجمندمان استاد دانشگاه است و من را از این تعداد مطلع ساخته است.

2 ـ گندم یک غذای کامل:

گندم غذای کاملی است که در هر جای زمین می روید، در دشت، در کوه، زمین های پست و غار، در هوای سرد، گرم و معتدل، در هر زمان قابل کاشت است. در تمام نقاط زمین گندم می روید. عجیب این که ساقه ی گندم هم خوراک کاملی برای چارپایان است. در اقتصاد، اولین و مهم ترین غذا، غذای استراتژیک نامیده می شود، کاه قیمتی جهانی دارد. هم چنین گندم غذایی کامل برای انسان و ساقه ی گندم غذای کاملی برای حیوانات است.

﴿ مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (33) ﴾
« [تا وسيله] استفاده براى شما و دامهايتان باشد»

( سوره نازعات )

مردی می خواست موضوعی دینی را به تمسخر بکشد، در یکی از جلسات اطلاعات بسیار شگفت انگیزی در مورد پشه گفتم. او که به نظر سکولار می رسید، و شما نسبت به این واژه آگاهید، به من گفت: گویی در اسلام آمده است که اگر مگسی در ظرف شما افتاد، هر دو بالش را در غذا فرو ببرد، چون در اولی زهر و در دومی پادزهر هست. این را از روی تمسخر گفت. سپس افزود: آیا این امر در مورد پشه هم صدق می کند؟ آیا باید پشه را هم مثل مگس در غذا فرو بریم؟ به او گفتم: اگر پزشکی تو را متقاعد سازد که بهتر است سیب را با پوستش بخوری، آیا این امر بر هندوانه ی سبز هم صدق می کند؟

﴿ وَالَّذِينَ إِذَا أَصَابَهُمُ الْبَغْيُ هُمْ يَنْتَصِرُونَ (39) ﴾
«و كساني كه اگر ستمي بديشان شد، خويشتن را ياري مي دهند.»

( سوره شورى)

3 ـ عناصر موجود در گندم:

برادران، اکنون به دقت به این دانه های کامل بنگرید، گندم پوسته ای خارجی دارد، پوسته ای دارد که نه درصد از کل وزنش را تشکیل می دهد و مردم آن را سبوس می نامند. هم چنین لایه ی نازکی روی آن را می پوشاند که حاوی ماده ای ازوتی است و فقط سه درصد از وزنش را تشکیل می دهد، هم چنین رویان در آن قرار دارد که در صورت مهیا بودن شرایط رشد، رشد می کند، این قسمت هزاران سال باقی می ماند.
گندمی که شش هزار سال پیش از اهرام مصر استخراج شد را کاشتند و این گندم ها رویید، چون رویان آن نمی میرد. هشتاد و چهار درصد گندم نشاسته ی خالص است، حال ما چه می کنیم؟ پوسته و غلاف را جدا می کنیم و تنها چیزی که باقی می ماند نشاسته ی خالص است، اما ببینید در پوسته ای که سبوس نام دارد؛ چه عناصری وجود دارد. 

4 ـ فواید سبوس گندم:

عده از مردم سبوس را برای چارپایان می ریزند و خودشان فقط از نشاسته ی گندم استفاده می کنند در حالی که این سبوس حاوی شش نوع ویتامین است: ویتامین ب1، ب2، ب6 و ویتامین های دیگر. در این پوسته فسفور وجود دارد که غذای مغز و اعصاب می باشد، علاوه بر این که حاوی آهن است که بر قدرت و نشاط خون می افزاید و به جذب بیشتر اکسیژن از ریه ها کمک شایانی می نماید. در این سبوس مقدار چشمگیری کلسیم هست که برای ساخت استخوان لازم و به استحکام دندان کمک می کند. هم چنین حاوی سلیکون است که برای تقویت مو ضروری است و بر استحکام و درخشش مو می افزاید. علاوه بر این که حاوی ید است که باعث فعالیت غده ی تیروئید می شود و کسی که این ماده را بخورد، به آرامش می رسد، هم چنین دارای پتاسیم، سدیم و منیزیوم است که ما تمام این مواد مغذی را به چارپایان می خورانیم و خودمان نان سفید را می خوریم و این عین حماقت است. این مواد معدنی وارد بافت ها و ترشحات اسیدی می شود، ولی ما پوسته ی گندم را می کنیم و آن را برای چارپایان می ریزیم و خودمان نشاسته ی خالص را مصرف می کنیم. به همین خاطر گفته اند: از سه سم سفید دوری کنید: آرد سفید، شکر سفید و نمک سفید.

برادران ارجمند: پوسته ی گندم، و سبوس آن برترین ماده برای عمل هضم است. تمام داروهایی که برای درمان یبوست استفاده می شود، از مشتقات سبوس است. یبوست پنجاه مرض را به همراه دارد و اولین داروی یبوست این است که نان سبوسدار بخوری، نان قهوه ای رنگ. شخصی بسیار سفر می کند، در بهترین هتل ها اقامت دارد، اما قبل از هر چیز نان سبوسدار تیره رنگ را می خورد چون سالم است و کمترین فایده اش این است که تو را از یبوست که عامل پنجاه بیماری دیگر است، حفظ می کند.
چه فلزاتی در آن بود؟ شش ویتامین، فسفور برای مغز و اعصاب، آهن برای خون، باعث نشاط و سرزندگی می شود، کلسیم برای استخوان و دندان، سلیکون برای مو، ید برای تیروئید، پتاسیم، سدیم و منیزیوم.

5 ـ بدعت عصر: الک کردن و تصفیه ی گندم و جو:

به خدا قسم این بنده ی حقیر، بیست سال است که فقط نان قهوه ای می خورم، چون سالم و مفید است. این پوسته اگر جوشانده شود داروی رفع سرفه و سرماخوردگی است و اگر این جوشانده خورده شود جلوی اسهال را می گیرد و د