ساختمان آسمان:

به نام خداوند بخشنده‌ی مهربان. خداوند می‌فرماید:

﴿ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ فِرَاشاً وَالسَّمَاءَ بِنَاءً وَأَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقاً لَكُمْ فَلَا تَجْعَلُوا لِلَّهِ أَنْدَاداً وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ (22) ﴾
﴿ همان [خدايى] كه زمين را براى شما فرشى [گسترده] و آسمان را بنايى [افراشته] قرار داد و از آسمان آبى فرود آورد و بدان از ميوه‌ها رزقى براى شما بيرون آورد پس براى خدا همتايانى قرار ندهيد در حالى كه خود می‌دانید.﴾

آسمان یک ساختمان است، زیرا میان سیارات ساختاری از قانون جاذبه وجود دارد.

اگر حرکت سیارات در مدار بسته نمی‌بود، هستی یک مجموعه می‌شد.
زیرا جسم بزرگتر، جسم کوچکتر را جذب می‌کرد. بنابراین از حرکت سیارات قدرتی رباینده تولید می‌شود که با قدرت جاذبه برابری می‌کند. پس آسمان یک ساختمان است. اگر این مدارهای بسته نمی‌بود حرکت دچار نوسان می‌شد و آسمان چنان که خداوند

فرموده است :

﴿ وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ (11) ﴾
﴿ سوگند به آسمان دارای بازگشت.﴾

(طارق )

اصل ربایش و رانش:

هر سیاره‌ای در مداری بسته می‌چرخد. این گردش با توجه به وسعت و سرعتش با قدرت جذب ستاره‌ی دیگر تناسب دارد، بنابراین چیزی به نام تعادل حرکتی شکل می‌گیرد.

هر چیزی حرکت دارد و متعادل است. این ساختمانی بزرگ است. باید این حقیقت توضیح داده شود. اگر یک سطح صاف بیاورید و دو آهنربای کاملا برابر بیاورید و گویی میان آن دو قرار دهید با تلاشی غیر قابل تصور می‌توانید این گوی را میان این دو آهنربا ثابت نمایید تا جایی که قدرت دو آهنربا آن گوی را در وسط خودشان ثابت نگه می‌دارد.

اما اگر یک دهم میلیمتر رانده شود به آهنربای اولی جذب می‌شود و اگر یک دهم میلیمتر به طرف دیگر رانده شود به آهنربای دومی جذب می‌شود. نیاز به تلاش فراوانی دارد تا در وسط هر دو ثابت بماند اما اگر دو آهنربا نابرابر باشد نیاز به محاسبات ریاضی فراوانی دارد.

و اگر دو آهنربا یک و یک سوم باشند باید گوی را در فاصله ای متناسب با قدرت ربایش آهنربای بزرگ و کوچک قرار داد و این به محاسبات دقیقی نیاز دارد.

اما اگر سه یا چهار آهنربا باشد و همه برابر باشند و قدرت ربایندگی داشته باشند! اندکی پیش سخن از سطحی صاف بود اما اگر این آهنرباها در جای خالی باشند و دارای حرکت و با اندازه‌های مختلف و فاصله‌های مختلف و سرعت‌های مختلف باشند.
شگفتی این است که این آهنرباهای مختلف از نظر حجم، سرعت و فاصله تعادل یابند در حالی که در جای خالی و دارای حرکت هستند و نتیجه ایجاد تعادل است. این تعادل حرکتی شگفت انگیز است.

﴿ وَالسَّماوَاتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمِينِهِ (67) ﴾
﴿ و آسمان‌ها پيچيده شده در دست اوست.﴾

(زمر: " 67 " )

فرمانروایی آسمان‌ها و زمین به دست او است و این معنای این سخن خداوند است:

﴿ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ فِرَاشاً وَالسَّمَاءَ بِنَاءً (22) ﴾
﴿ همان [خدايى] كه زمين را براى شما فرشى [گسترده] و آسمان را بنايى [افراشته] قرار داد.﴾

کهکشان های هستی:

آسمان ساختمانی است و خداوند بزرگ کسی است که این ساختار را و این کهکشان‌ها را بنا کرده است. شاید یکی از شما بپرسد: چند کهکشان در هستی است؟ هنوز هستی ناشناخته است اما اطلاعات اندکی که دانشمندان به آن دست یافته‌اند یک میلیارد کهکشان وجود دارد.

در بیشتر این کهکشان‌ها میلیون‌ها میلیون ستاره و سیاره است و این کهکشان‌ها از رهگذر نیروی حاذبه به هم ربط دارند و در مدارهای بسته‌ای حرکت می‌کنند و این هستی به صورت شگفت انگیزی بر اساس توازن متحرک ساخته شده است:

﴿ وَجَعَلْنَا السَّمَاءَ سَقْفاً مَحْفُوظاً (32) ﴾
﴿ و آسمان را سقفى محفوظ قرار داديم﴾

(أنبياء: " 32 " )

آيا این خدا نافرمانی می‌شود؟ آیا نباید به رحمتش امید داشت؟ آیا نباید از عذابش ترسید؟

و آیا این خدا نافرمانی می‌شود؟ آیا باید از او رویگردان بود؟ آیا باید از وعده‌اش روی برتافت و از وعید او غافل ماند؟! فرمانروایی همه چیز به دست او است و خودش قرآن را نازل کرده است و آن را بر پیامبر نازل نموده است و قرآن سخن او است. وقتی که سخنان آفریدگاری که همه چیز به دست او است و تمام امور به او باز می‌گردد و کلیدهای آن به دست او است و آفرینش به دست او است را گوش می‌دهید. کسی که از کرده‌اش پرسش نمی‌شود ولی انسان‌ها از کرده‌هایشان پرسیده می‌شوند. کسی که بازگشت‌ها به سوی او است. در دل خود خنکای یقین و صحت دین را همچون ایمان سالم حس می‌کنید. 

منبع

تفسير مطول \ درس : 11 – سوره بقره – تفسير آيه 22 ، ساختمان آسمان