زکات گرفته می‌شود و داده نمی شود

زکات آیه‌ای در قرآن دارد که یک اصل شمرده می‌شود. خداوند می‌فرماید:

﴿ خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِمْ بِهَا وَصَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلَاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (103) ﴾

﴿ از اموال آنان صدقه‏اى بگير تا به وسيله‌ی آن پاک و پاكيزه‏ شان سازى و برايشان دعا كن زيرا دعاى تو براى آنان آرامشى است و خدا شنواى داناست. ﴾

[ سوره‌ی توبه ]

تک تک واژگان این آیه را بررسی می‌کنیم. (بگیر) : این خطاب به پیامبر است، اما علما گفته‌اند: این خطاب به پیامبری است نه به این دلیل که پیامبر است یا ولی امر مسلمانان در زمانی بوده است. این خطاب تاکید می‌کند که زکات گرفته می‌شود اما داده نمی‌شود، زیرا یک نظام مالی است که در توزیع ثروت یک اصل شمرده می‌شود، زیرا مساله‌ی مهم پول نقد موجود نزد مردم است. حالت طبیعی که خداوند اراده کرده این است که ثروت در دست تمام امت در چرخش باشد. اگر این توده‌ی نقدی در دست تعداد اندکی جمع شود و بسیاری از آن محروم شوند وضعیت خطرناک خواهد بود و نقص بزرگی پیش خواهد آمد و راه پیشرفت امت بسته خواهد شد. زیرا زکات مربوط به سلامت وضعیت مالی امت است. حقوق فقرا به زکات بستگی دارد. وظایف ثروتمندان مربوط به زکات است. این زکات برای مسلمان سلیقه‌ای نیست که بپردازد یا نپردازد، آیه می‌گوید: (از اموال آنان بگیر)