برادران گرامی از ابوهریره روایت شده که گفته است:

(( قَالَ رَسُولُ اللَّهِ -صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ-: لِلصَّائِمِ فَرْحَتَانِ يَفْرَحُهُمَا؛ إِذَا أَفْطَرَ فَرِحَ, وَإِذَا لَقِيَ رَبَّهُ فَرِحَ بِصَوْمِهِ ))

(( رسول خدا فرمود: روزه دار دو شادی دارد، وقتی افطار می کند شادمان است و وقتی با روزه اش به دیدار پروردگارش می رود شادمان است ))

اما شادی روزی که افطار می کند: به این دلیل که خداوند او را بر گرفتن روزه ی این ماه یاری کرده است. وقتی وارد شوال می شود روزه تمام می شود و پاداش و بخشش باقی می ماند. و کسی که در رمضان روزه خورده است در یکم شوال با مردم می خورد اما زیان و ضرر می بیند. سختی طاعت می گذرد و پاداشش می ماند. و لذت گناه هم می گذرد اما مجازاتش باقی می ماند. خستگی های اطاعت می گذرد و پاداشش می ماند. لذت گناه می گذرد و مجازات آن باقی می ماند.