این است که واجباتتان را فدا کنید، عباداتتان را فدا کنید، کلمه­ی حق را در جایی دشوار فدا کنید، بنابراین وقتی که دینتان را فدای دنیایتان می­کنید همان چاپلوسی و مداهنه است، اما وقتی دنیایتان را فدای دینتان کنید همان مدارا و نرمی است، انسان مومن مدارا می کند ولی چاپلوسی نمی­کند، و انسان منافق و دورو چاپلوسی می­کند ولی مدارا نمی­کند، گاهی انسان مومن برای نرم کردن قلب دشمنش از مقداری از حقش می­گذرد، گاهی همسایه برای نرم کردن قلب همسایه­اش از حق خودش می­گذرد، زندگی دنیوی خود را برای از بین بردن شکاف و به هم پیوستن دوباره و نرم کردن دل­ها رها می­کند، اما انسان منافق دینش را فدای دنیایش می­کند.

آثار نبوتی که پیش از بعثت همراه محمد بود:

نکته­ی قابل توجه این است که خداوند پیامبر صلی الله علیه و سلم را قبل از بعثت از کفر محافظت نمود و از پرستش بت­هایی که قومش می­پرستیدند دور کرد، بنابراین آن­ها را عبادت نکرد و برای آن­ها قربانی ننمود، و هرگز از قربانی­هایی که برای آن­ها می­شد نخورد، و به میراث ابراهیم (دین اسلام) تمسک جست.

باری پیامبر صلی الله علیه و سلم مشغول طواف کعبه­ی شریف بود و دوستش زید ابن حارثه نیز همراه او بود، زید چند بت را لمس کرد و پیامبر صلی الله علی و سلم او را از این کار بازداشت، و زید رضي الله عنه سوگند خورده است که پیامبر صلی الله علیه و سلم تا زمانی که به پیامبری برانگیخته شد دست به بتی نزده بود. برهنگی هنگام طواف کعبه امری رایج بود ولی پیامبر صلی الله علیه و سلم از اینکه عریان طواف نماید خودداری فرمود.

باری شخصی را به خدمت گرفت و آن شخص خدمتکار در برابر عموم لخت شد تا غسل نماید، پیامبر صلی الله علیه و سلم خطاب به او فرمود:

((  (( لا أراك تستحي من ربك خذ إجارتك لا حاجة لنا بك ))

 (( می­بینم که از خدایت شرم نداری، دستمزدت را بگیر، ما نیازی به تو نداریم)) ))

[ [روایت ماثور] ]

بنابراین پیامبر علیه الصلاة و السلام قبل از بعثت و قبل از وحی در اوج شرم و حیا و پارسایی بود.

همان گونه که در درس گذشته اشاره کردم، وقتی که قریش بنای کعبه را بازسازی کردند همراه با عمویش عباس در جابجایی سنگ­ها مشارکت داشت، و عمویش عباس به او پیشنهاد کرد که اکنون که از مردم دور است عبایش را بالا آورده و روی گردنش بگذارد تا با سنگ ها برخورد نکند و آلوده نشود، وقتی که این کار را کرد بیهوش روی زمین افتاد و وقتی بیدار شد خواست که عبایش را ببندند، شرم و حیای او از شرم و حیای زن باکره در حجره­اش نیز بیشتر بود.

گواهی اهل قریش بر اخلاق پیامبر قبل از بعثت:

برادران، پیامبر علیه الصلاة و السلام به صداقت، امانت داری، صله­ی رحم، یاری مستضعفان و نیکوکاری شهرت داشت، بنابراین اهل قریش به او لقب امین داده بودند.

انسان به سه بخش تقسیم می­شود، بخش اول را همه­ی مردم می­دانند، فلان فلانی فرزند فلانی، قدبلند، نیرومند، تحصیل کرده، پزشک، مهندس، تاجر، کارگر، کشاورز، این بخش اول از سه بخش است، و بخش دوم را تنها نزدیکان و خویشاوندان او از جمله همسرش، شریکش و کسانی که شب و روز با هستند، می­دانند، و بخش سوم را جز خداوند هیچ کس نمی­داند، و حساسیت و اهمیت همیشه در این بخش آخر است، چرا که انسان ظاهری دارد و خداوند بر باطن و درون وی نیز ناظر است.   

حضرت خدیجه نزدیک ترین مردم به ایشان بود، هنگامی که وحی بر ایشان نازل شد و پیامبر کمی ترسیده بود و آن را با حضرت خدیجه که همسرش بود، درمیان گذاشت، (خدیجه) گفت: به خدا سوگند! خداوند هرگز تو را خوار نمی کند، این­ها همه نشانه­هایی از اخلاق پیامبر محمد صلی الله علیه و سلم قبل از بعثت ایشان است.  

اهمیت دوستی و اهمیت آن در اسلام:

برادران، دوستان پیامبر صلی الله علیه و سلم قبل از بعثت چه کسانی هستند؟ گفتند: بگو دوستانت کیستند تا بگویم: تو کیستی؟ انسان همیشه با کسی همنشین می شود که مانند اوست، بنابراین انسان کامل، انسان کامل را دوست می­دارد و انسان صادق، انسان راستگو و صادق را و انسان امانت دار انسان امانت دار را و انسان پاکدامن انسان پاکدامن را دوست دارد.

به عنوان یک اصل علمی: هر شخصیتی حدود هزار ویژگی دارد، و شخصیت دیگر نیز هزار ویژگی، این دو شخصیت چند ویژگی مشترک دارند؟ این فراتر از محبت و همنشینی است، هر چه نقاط مشترک بین این دو شخصیت افزون شود محبت و دوستی بین آن­ها نیز بیشتر می­شود، به عنوان مثال شما ممکن است ده ساعت را با برادری مومن همنشین شوید بی آن که از وی خسته شوید، دلیلش هم این است که نقاط تشابه شخصیت شما با نقاط تشابه شخصیت او یکی است، و نقاط مشترک بین این دو شخصیت وجود دارد.    

بنابراین دوستان پیامبر صلی الله علیه و سلم، ابوبکر صدیق و عثمان ابن عفّان و طلحة ابن عبیدالله بودند، این افراد دوستان ایشان قبل از بعثت بودند، و من به شما می گویم: تنها با انسان مومن همنشینی کنید ، و غذایتان را فقط با پرهیز بخورید، و تنها با کسانی همنشینی کنید که حالشان شما را به سمت خداوند می­کشاند، و سخنشان شما را به سمت خدا رهنمون می­سازد، بنابراین توجه ویژه­ای به دوستانتان داشته باشید، آن­ها یاری رسان شما در راه ایمان هستند، خداوند متعال می­فرماید:

﴿ ﴿يا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلاً ﴾

 (اى كاش راهى را كه رسول در پيش گرفته بود، در پيش گرفته بودم) ﴾

[ ( سوره فرقان آيه: 27) ]

﴿ ﴿لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلَاناً خَلِيلاً ﴾ 

 (کاش من فلانی را به دوستی نمی گرفتم) ﴾

[ ( سوره فرقان آيه:28) ]

برادران، مهمترین چیز در زندگی این است که دوستی داشته باشید که شما را به خاطر خداوند اندرز می­دهد و شما نیز خیرخواه او هستید، و شما راهنمایی می کند و شما نیز وی را راهنمایی می­کنید، و شما را یاری کرده و شما نیز او را یاری می­کنید، این سه نفر، به اخلاق والا، و نگاهی سالم و درست، و دوری از پستی­ها، و تربیت شده با فرهنگی از مقام و نژادی نیکو و همچنین به مهمان نوازی، و انجام کارهای خیر شهرت دارند، این خصلت­های پسندیده آنان را به پیامبر صلی الله علیه و سلم نزدیک کرده است، بنابراین دوستان وی قبل از بعثت بوده­اند. از صمیم قلب به شما می­گویم: به (انتخاب) دوستانتان اهمیت بدهید، دنبال دوستی باشید که به کمک او دانش شما افزایش یابد و نزدیکی شما به خداوند افزون گردد.

در نتیجه، ای پدران و ای مادران، نسبت به دوستانِ فرزندانتان باریک بین و دقیق باشید، بر اساس مطالعه­ی روانشناختی، کودک یا جوان در مجموع 40 درصد از معلمان، پدر و مادر، راهنما و تمام کسانی که همراه او هستند تاثیر می­پذیرد و 60 درصد از دوستانش، بنابراین پدر و مادر صالح نسبت به دوستانِ فرزندانشان حساس هستند؛ چرا که این دوستان یا او را به نابودی می­کشانند، یا او را در دنیا به سرافرازی می­رسانند.  

برخی از متون تورات و انجیل که ظهور پیامبر در آخر زمان را بشارت می­دهد:

برادران، بشارت­های پیامبر صلی الله علیه و سلم در تورات سامره و انجیل برنابا آمده است، در این دو کتاب مقدس متون صریحی وجود دارد که ظهور پیامبر صلی الله علیه و مسلم را بشارت می­دهد، انجیل برنابا به صراحت رسالت پیامبر صلی الله علیه و سلم را بیان کرده است، به عنوان مثال در باب چهل و یکم که درباره­ی اخراج آدم و حوا از بهشت است، این چنین آمده است: 

پس جبروت خداوند در پرده شد و فرشته میخائیل آن دو را از بهشت راند، چون آدم توجه نمود، مکتوبی را بالای دروازه دید: لااله الاّ الله محمّد رسول الله، این در انجیل برنابا آمده است.

و نسخه­های خطی که اخیراً در منطقه­ی دریای مرده یافت شده است، سخنی که در انجیل برنابا ذکر شده است را تایید می­کند.

حضرت مسیح هنگامی که با حواریون در مورد پیامبر صلی الله علیه و سلم صحبت می­کرد به آنان بشارت داد که وی به این دنیا می­آید، حواریون از او پرسیدند: ای معلم، مردی که به این دنیا خواهد آمد چه کسی خواهد بود؟ یسوع (حضرت عیسی) با شادی قلبی پاسخ داد: او محمد رسول الله است، بشارت­های مشابهی در انجیل برنابا در مواضع بسیاری تکرار شده است، بنابراین، بشارت­هایی در تورات و انجیل ظهور پیامبر صلی الله علیه و سلم را مژده می­دهد، در باب دوم انجیل لوقا، می­گوید: حمد و ستایش برای خداوند در اعالی و بلندی­ها، و درود بر دنیا، و احمد (پیامبر) برای مردم است، این در انجیل لوقا آمده است.

و باب شانزدهم از انجیل لوقا به این سخن حضرت مسیح استناد می­کند: اگر نروم فارقلیط نزد شما می­آید، الفارلقیط لفظی سریانی است که از فاران به معنی مکه و کوه فاران - که همان کوه حراء است - و قلیط به معنی شخص پارسا و عبادتگر گرفته شده است، و به معنی احمد و حامد می­آید، این نیز در انجیل لوقا آمده است، اما در قرآن کریم آیه­ای به صراحت بیان می­کند:

﴿ ﴿وَإِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ مُصَدِّقاً لِمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّراً بِرَسُولٍ يَأْتِي مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُبِينٌ﴾ 

 (و هنگامى را كه عيسى پسر مريم گفت اى فرزندان اسرائيل من فرستاده خدا به سوى شما هستم تورات را كه پيش از من بوده تصديق مى ‏كنم و به فرستاده‏ اى كه پس از من مى ‏آيد و نام او احمد است بشارتگرم پس وقتى براى آنان دلايل روشن آورد گفتند اين سحرى آشكار است) ﴾

[ ( سوره صف آيه: 6 ) ]

برادران پیش از ادامه­ی این موضوع، این آیه را برایتان شما بیان می کنم:

﴿ ﴿يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ﴾

 (همان گونه كه پسران خود را مى ‏شناسند او [محمد] را مى ‏شناسند) ﴾

[ ( سوره بقره آيه: 146 ) ]

به نظر شما، آیا شناختی درست­تر، قوی­تر، قاطع­تر، عمیق­تر و آشکارتر از شناخت پدر نسبت به فرزندش وجود دارد؟ آیا پدری روی زمین هست که به فرزندش بگوید تو کیستی؟

﴿ ﴿يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ﴾ 

 (همان گونه كه پسران خود را مى ‏شناسند او [محمد] را مى ‏شناسند) ﴾

[ ( سوره بقره آيه: 146 ) ]

ویژگی­های پیامبر براساس کتاب های پیشین:

برادران، صفات و ویژگی­های پیامبر هم در تورات و هم در انجیل به صراحت بیان شده است، همان گونه که خداوند متعال در قرآن شریف می فرماید:

﴿ ﴿الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِنْدَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ﴾ 

 (همانان كه از اين فرستاده پيامبر درس نخوانده كه [نام] او را نزد خود در تورات و انجيل نوشته مى‏ يابند پيروى مى كنند [همان پيامبرى كه] آنان را به كار پسنديده فرمان مى‏ دهد) ﴾

[ ( سوره اعراف آيه: 157) ]

چه کسی؟ رسول الله:

﴿ ﴿يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ وَيُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّبَاتِ وَيُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبَائِثَ وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالْأَغْلَالَ الَّتِي كَانَتْ عَلَيْهِمْ فَالَّذِينَ آمَنُوا بِهِ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَاتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِي أُنْزِلَ مَعَهُ أُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ﴾ 

 (همانان كه از اين فرستاده پيامبر درس نخوانده كه [نام] او را نزد خود در تورات و انجيل نوشته مى‏ يابند پيروى مى كنند [همان پيامبرى كه] آنان را به كار پسنديده فرمان مى‏ دهد و از كار ناپسند باز مى دارد و براى آنان چيزهاى پاكيزه را حلال و چيزهاى ناپاك را بر ايشان حرام مى‏ گرداند و از [دوش] آنان قيد و بندهايى را كه بر ايشان بوده است برمى دارد پس كسانى كه به او ايمان آوردند و بزرگش داشتند و ياريش كردند و نورى را كه با او نازل شده است پيروى كردند آنان همان رستگارانند) ﴾

[ ( سوره اعراف آيه: 157) ]

متون زیادی در تورات و انجیل و دو آیه­ی صریح و آشکار در قرآن کریم ظهور پیامبر صلی الله علیه و سلم در کتاب­هایشان و صفات و ویژگی­های پیامبر صلی الله علیه و سلم را تاکید می­کند.
بنابراین اخبار، شناخت اهل کتاب نسبت به صفات پیامبر صلی الله علیه و سلم را نشان می­دهد، و خداوند متعال این را در مورد اهل کتاب بیان کرده و در قرآن کریم می­فرماید:

﴿ ﴿وَلَمَّا جَاءَهُمْ كِتَابٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِمَا مَعَهُمْ وَكَانُوا مِنْ قَبْلُ يَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِينَ كَفَرُوا فَلَمَّا جَاءَهُمْ مَا عَرَفُوا كَفَرُوا بِهِ فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الْكَافِرِينَ ﴾

 (و هنگامى كه از جانب خداوند كتابى كه مؤيد آنچه نزد آنان است برايشان آمد و از ديرباز [در انتظارش] بر كسانى كه كافر شده بودند پيروزى مى ‏جستند ولى همين كه آنچه [كه اوصافش] را مى ‏شناختند برايشان آمد انكارش كردند پس لعنت‏ خدا بر كافران باد) ﴾

[ ( سوره بقره آيه: 89) ]

سخنانی از مسلمانان زمان پیامبر و اخباری که از راویان ظهورش در کتاب هایشان شنیده اند:

برادران، دیدگاه بسیار دقیقی وجود دارد، ابن اسحاق درباره­ی مردی از انصار می­گوید: از آنچه ما را به اسلام فرا می­خواند – به لطف رحمت و هدایت خداوند متعال- وقتی از مردان یهود می­شنیدیم، ما مشرک و بت­پرست بودیم و آنان اهل کتاب بودند، دانشی داشتند که ما نداشتیم، و همچنان میان ما و آن­ها شرارت­هایی بود، و وقتی که کمی از نفرت و بیزاری آنان به ما می­رسید، به ما می­گفتند: زمان برانگیخته شدن پیامبر نزدیک است اکنون شما را همراه او همچون کشتن قوم عاد و ارم به قتل می­رسانیم، بدون شک یهودیان مدینه می دانستند که دوران پیامبر صلی الله علیه و سلم نزدیک شده است اما بر این گمان بودند که او نیز از آنان است، و عرب­ها را به این وسیله تهدید می­کردند، خداوند سبحان و متعال بیان کرده است که آنان نسبت به ویژگی­های پیامبر آگاهی داشتند و نبوت او را تنها به این دلیل که برایشان آشکار شده بود که از قوم عرب است انکار می­کردند، خداوند متعال می­فرماید:   

﴿ ﴿ وَلَمَّا جَاءَهُمْ كِتَابٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِمَا مَعَهُمْ وَكَانُوا مِنْ قَبْلُ يَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِينَ كَفَرُوا فَلَمَّا جَاءَهُمْ مَا عَرَفُوا كَفَرُوا بِهِ فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الْكَافِرِينَ ﴾

 (و هنگامى كه از جانب خداوند كتابى كه مؤيد آنچه نزد آنان است برايشان آمد و از ديرباز [در انتظارش] بر كسانى كه كافر شده بودند پيروزى مى ‏جستند ولى همين كه آنچه [كه اوصافش] را مى ‏شناختند برايشان آمد انكارش كردند پس لعنت‏ خدا بر كافران باد) ﴾

[ ( سوره بقره آيه: 89) ]