یکی از نام‌های نیکوی خداوند شكور هست.

تجلی نام ( الشكور ) خداوند در رمضان

معانی شكور:

شکور مبالغه از شکر است. انسان شاید در دنیا برای سال‌های اندکی زیست کند و خداوند در این سال‌ها زندگی جاودان تمام نشدنی به او ببخشد. بنابراین شکور در قالب یک چیز اندک چیز بسیار به شما عطا می‌کند.
چنان که پروردگارمان در حدیث قدسی فرموده است:

((أعددت لعبادي الصالحين ما لا عين رأت ولا أذن سمعت ولا خطر على قلب بشر))
«برای بندگان نیکم چیزهایی را آماده کرده‌ام که نه چشمی دیده است و نه گوشی شنیده است و نه به دل کسی خطور کرده است.»

[به روایت بخاري ومسلم]

دایره‌ی دانش انسانى

پس هر کدام از ما دایره‌ی مشاهداتی دارد که بسیار تنگ است. گاهی انسان مجموعه‌ای از کشورها را می‌بیند و تماشا می‌کند.
اما دایره‌ی مشاهدات اگر با دایره‌ی شنیده‌ها مقایسه شود ناچیز به شمار خواهد رفت. بنابراین انسان هر چند کشورهایی را هم ببیند ناگزیر کشورهایی را شنیده که از آن دیدن نکرده است اما دایره‌ی خیالات گسترده تر است. گاهی شاید به قلبتان خطور کند که کوهی وجود داشته باشد که طول آن از این‌جا تا خورشید باشد و شاید به دل شما خطور کند که انسانی وجود دارد که چون بایستد قد او به ماه برسد. بنابراین دایره‌ی خیالات بی‌نهایت است اما بخشش خداوند از دایره‌ی خیالات هم فراتر می‌رود.
معنای دیگر واژه‌ی «شکور» معنای عددی است و هر کاری برای خداوند انجام دهید از شما سپاسگزاری می‌کند هر چند از نظر شما کوچک به نظر برسد.

((عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِي اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ : بَيْنَا رَجُلٌ يَمْشِي فَاشْتَدَّ عَلَيْهِ الْعَطَشُ فَنَزَلَ بِئْرًا فَشَرِبَ مِنْهَا ثُمَّ خَرَجَ فَإِذَا هُوَ بِكَلْبٍ يَلْهَثُ يَأْكُلُ الثَّرَى مِنَ الْعَطَشِ فَقَالَ لَقَدْ بَلَغَ هَذَا مِثْلُ الَّذِي بَلَغَ بِي فَمَلأ خُفَّهُ ثُمَّ أَمْسَكَهُ بِفِيهِ ثُمَّ رَقِيَ فَسَقَى الْكَلْبَ فَشَكَرَ اللَّهُ لَهُ فَغَفَرَ لَهُ قَالُوا يَا رَسُولَ اللَّهِ وَإِنَّ لَنَا فِي الْبَهَائِمِ أَجْرًا قَالَ فِي كُلِّ كَبِدٍ رَطْبَةٍ أَجْرٌ))
از ابوهریره روایت است که از رسول الله صلی الله علیه وسلم روایت کرده که فرمود: مردی در راهی می‌رفت که تشنگی بر او غلبه یافت و از چاهی پایین رفت و از آن آب نوشید سپس خارج شد و سگی را دید که از تشنگی له له می‌زند و خاک می‌خورد. با خود گفت: این نیز مانند من شده است. کفش خود را پر از آب کرد و سپس با دهانش گرفت و از آن خارج شد و آن را گذاشت و سگ خورد. خداوند از او تشکر کرد و گناهانش را آمرزید. گفتند: ای رسول خدا ما در میان چارپایان نیز پاداشی داریم. فرمود: در هر زنده جانی پاداشی است».

[به روایت بخاري ومسلم]

خلاصه:

گاهی به انسانی خدمتی می‌کنید که نمی‌تواند از شما سپاسگزاری کند مگر شما را بشناسد یا بداند که شما این خدمت را به او کرده اید. خداوند متعال می‌فرماید:

﴿ مَا يَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذَابِكُمْ إِنْ شَكَرْتُمْ وَآمَنْتُمْ وَكَانَ اللَّهُ شَاكِرًا عَلِيمًا﴾
« اگر سپاس بداريد و ايمان آوريد خدا مى‏‌خواهد با عذاب شما چه كند و خدا همواره سپاس‏پذير [=حق‏ شناس] داناست.»

[سوره‌ی نساء آيه‌ی: 147]

او هر کاری هر چند کوچک را می‌داند و به خاطر آن سپاسگزاری می‌کند حتی اگر مورچه‌ای را نجات دهید یا از ترس یک انسان ترسان بکاهید یا گرسنه‌ای را غذا دهید. همه چیز نزد خداوند محفوظ است و او به آن دانا است و از صاحب آن سپاسگزاری می‌کند.
اما مؤمن باید به سپاسگزاری آراسته شود و سپاس در حق بندگان: سپاس با زبان و در عمل است و تنها زمانی سپاس با زبان و در عمل خواهد بود که انسان نعمت را بشناسد. اساس سپاسگزاری شناخت است.

تجلی نام ( الشكور ) خداوند در رمضان

در رمضان با برکت نام شکور خداوند که از روزه و نماز شبتان سپاسگزاری می‌کند، تجلی می‌یابد، بنابراین بر دل شما آرامشی وارد می‌کند که شما را خوشبخت نماید و شما را در نهایت تقرب و انس با خداوند متعال قرار دهد. بیشترین این پاداش در روز جایزه و روز عید فطر آشکار می‌شود زمانی که مؤمن از روزه‌اش شاد است و در روز حشر که با دیدار خداوند و پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم شادمان می‌شود که می‌فرماید:

((لِلصَّائِمِ فَرْحَتَانِ فَرْحَةٌ عِنْدَ فِطْرِهِ وَفَرْحَةٌ عِنْدَ لِقَاءِ رَبِّهِ))
(روزه دار دو شادمانی دارد زمان افطار و زمان دیدار پروردگارش)

[به روایت بخاري ومسلم و ابو داود و نسایی و مالک در مؤطا]