برادران گرامی، با درس جدیدی از درس‌های ای کسانی که ایمان آورده‌اید هستیم و آیه‌ی امروز این است:

﴿ ﴿يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ أَتُرِيدُونَ أَنْ تَجْعَلُوا لِلَّهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَانًا مُبِينًا(144)﴾ ﴾

﴿ (اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، به جاى مؤمنان، كافران را به دوستى خود مگيريد. آيا مى‏خواهيد عليه خود حجّتى روشن براى خدا قرار دهيد؟ (144)) ﴾

[ (سوره‌ی النساء) ]

ولا و برا رکن ششم اؤ اركان اسلام هستند. انسان قبل از  این‌که حرف بزند، قبل از  این‌که رنج بکشد، قبل از  این‌که مطرح کند، قبل از  این‌که عصبانی شود، قبل از  این‌که حمایت کند، قبل از  این‌که از رنج دیگران ابراز خوشحالی کند، قبل از  این‌که دشمنی کند، قبل از  این‌که توجیه کند، قبل از  این‌که دفاع کند و قبل از  این‌که حمله کند دارای یک موضع‌گیری در برابر یک چیز است، لذا کسی که به مسلمانان وفادار است، از ضرباتی که به آنان می‌خورد بیشترین رنج را می‌کشد، وقتی پیروز می‌شوند بیشترین شادی را می‌کنند، سعی می‌کند نکات منفی آن‌ها را در ضمیر ناخودآگاه خود توجیه کند و نخواسته در مورد نکات مثبت آن‌ها اغراق می کند. در این‌جا ولاء وجود دارد. تصور کن پسری که غرق دوست داشتن پدرش است، از شخصی خبر بدی در موردش می‌شنود، از کوره در می‌رود، خشمگین می‌شود، تکذیب می کند، رد می کند و از پدرش می پرسد، اگر این خبر اصل و اساسی نداشته باشد از خوشحالی پرواز می‌کند. این ولا هست.