به نام خداوند بخشنده مهربان و سپاس خداوند جهانیان را و درود و سلام بر سیدنا محمد راستین وعده ی امانت دار. خداوند ما هیچ علمی نداریم به جز علمی که تو به ما آموخته ای براستی که تو دانای حکیمی. خداوندا ما را علمی بیاموز که به ما سود برساند و با آنچه به ما آموختی ما را سود رسان و علم ما را بیفزای و حق را به ما حق بنما و توفیق پیروی اش را به ما ارزانی دار و باطل را باطل بنما و توفیق دوری از آن را نصیب ما کن.
نماز ستون دین است. خیمه ستون هایی دارد که اگر برداشته شود خیمه از بین می رود. نماز ستون دین و دستگیره ی یقین و والاترین عامل تقرب ومعراج مومن به سوی پروردگار زمین و آسمان ها است. و از آنجا که واژه ی انسان در قرآن وارد شده معنای آن پیش از آنکه یگانه ی حسابگر را بشناسد، انسان بوده است. الانسان معرفه به (الف ولام) است پیش از آنکه خداوند یگانه ی حسابگر را بشناسد. و نمونه ها بسیار زیاد است.
نماز ستون دین است و بنده با آن به پروردگارش پناه می برد:
نماز چیست؟ ارتباط این انسان بینوای ناتوانی که بسیار می ترسد. انسان بسیار ناتوان آفریده شده است تا در ناتوانی اش نیازمند باشد و با نیازمندی اش سعادتمند گردد. و اگر قوی آفریده می شد با قدرت خود احساس بی نیازی می کرد و با بی نیازی اش بدبخت می شد. خداوند عزوجل او را بنا به حکمتی والا ناتوان آفریده است. بنابراین خداوند می فرماید:
﴿ هَلْ أَتَىٰ عَلَى الْإِنسَانِ حِينٌ مِّنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُن شَيْئًا مَّذْكُورًا (1) ﴾
﴿ آيا زمانى طولانى بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكرى نبود ﴾
انسان حادث است. کسی می تواند کتابی نگاشته شده پیش از ولادتش را در هنگام تالیف و چاپ بخواند؟ خیر، هیچ کس نمی تواند. ((آيا زمانى طولانى بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكرى نبود)) .
انسان حادث است. و بنا به حکمتی والا صفاتی دارد که او را به شناخت خداوند یاری می کند. انسان آزمند و بی تاب و بخیل است. در قرآن آزمند یعنی از هر چیزی می ترسد. این ترس او را به خداوند می کشاند. این ترس او را به پناه خدا می برد. همیشه مشکلاتی وجود دارد. من این سخن را می گویم اگر به مسجدی وارد شدم و به گمان زیاد نود درصد از مقتدیان این مسجد براساس تعاملی مشخص با خدا او را شناخته اند. پس انسان می ترسد ونگران خود است. و نگران سلامتی وجود خود است. و به کمال وجود خود امیدوار است. وادامه ی وجود خود را می خواهد. هشت میلیارد انسان در زمین یک ویژگی دارند. انسان از هر چیزی که او را آزار دهد می ترسد. سلامتی و کمال و ادامه یافتن خودش را دوست دارد. آنچه بر هشت میلیارد نفر تطبیق می کند در قرآن بسیار روشن آمده است:
﴿ إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا (19) إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا (20) وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا (21) إِلَّا الْمُصَلِّينَ (22) ﴾
﴿ به راستى كه انسان سخت آزمند [و بى تاب] خلق شده است*چون صدمه اى به او رسد عجز و لابه كند*و چون خيرى به او رسد بخل ورزد*غير از نمازگزاران ﴾
آزمند یعنی بسیار ترسان. سخن بسیار دقیقی است . این اصل آفرینش انسان است، (به راستى كه انسان سخت آزمند [و بى تاب] خلق شده است*چون صدمه اى به او رسد عجز و لابه كند*و چون خيرى به او رسد بخل ورزد*غير از نمازگزاران)
یعنی نماز؟ ما اکنون دو میلیارد مسلمانیم. یعنی تمام وعده های خداوند تقریبا محقق نشده است. یک مشکل بسیار بزرگ وجود دارد.
﴿ خُذُوهُ فَغُلُّوهُ (30) ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ(31) ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ (32) إِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ (33) ﴾
﴿ [گويند] بگيريد او را و در غل كشيد*آنگاه ميان آتشش اندازيد*پس در زنجيرى كه درازى آن هفتاد گز است وى را در بند كشيد*چرا كه او به خداى بزرگ نمى گرويد ﴾
وقتی به خداوند بزرگ ایمان کامل دارید امکان ندارد نافرمانی اش را بکنید:
زیر واژه ی بزرگ، صد خط بکشید. مهم این است که به خداوند بزرگ ایمان داشته باشیم. اگر به خداوند بزرگ ایمان داشته باشید امکان ندارد نافرمانی اش بکنید.
یعنی یک مثال ساده. شما خودرو را سوار می شوید. چراغ راهنما قرمز است. پلیس ایستاده است. چرا می ایستید؟ قانونگذار با این پلیس شما را مراقبت می کند. و قدرت او شما را فرا می گیرد. بنابراین از او نافرمانی نمی کنید. مساله بسیار ساده است. با پلیس ترافیک. تا زمانی که این پلیس از وزیر کشور فرمان برد اگر کسی خلاف قانون انجام دهد دستگیر می شود. و مبلغ هنگفتی جریمه می شود یا گواهی نامه نمی گیرد یا گواهی نامه اش توقیف می شود. پس وقتی ایمان دارید که قدرتی بزرگ مراقب شما است و از شما آگاه است، امکان ندارد نافرمانی اش را بکنید.
﴿ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَمِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ يَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَيْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَأَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَاطَ بِكُلِّ شَيْءٍ عِلْمًا (12) ﴾
﴿ خدا همان كسى است كه هفت آسمان و همانند آنها هفت زمين آفريد فرمان [خدا] در ميان آنها فرود مى آيد تا بدانيد كه خدا بر هر چيزى تواناست و به راستى دانش وى هر چيزى را در بر گرفته است ﴾
من باور دارم که امکان ندارد هیچ قدرتمندی را با وجود آگاهی وی نافرمانی کنید. اگر نداند موضوع فرق می کند. اما خداوند عزوجل همه چیز را می داند. هر چه ایمان بیشتر شود پایبندی بیشتر می شود. خداوند شما را از خوردن و نوشیدن به عنوان نیازهای اساسی و روحی و اجتماعی که صد در صد با دین محقق می شود، نهی نکرده است. اما شما را از شراب نهی کرده است. شما را از دزدی نهی کرده است. شما را از هر چیزی از زمین نهی کرده به آن اقرار دارید. این دین یک برنامه ی الهی است. پس ناگزیر باید خداوند را بشناسید. مشکل این است که شناخت نیاز به اسبابی دارد. خداوند چه فرموده است؟
﴿ تِلْكَ آيَاتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بِالْحَقِّ فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَ اللَّهِ وَآيَاتِهِ يُؤْمِنُونَ (6) ﴾
﴿ اين[ها]ست آيات خدا كه به راستى آن را بر تو مى خوانيم پس بعد از خدا و نشانه هاى او به كدام سخن خواهند گرويد ﴾
تفکر در زمین و آسمان کوتاه ترین راه رسیدن به خدا:
معنای آیه دقیق است. آیات تنها کانال هایی اند که برای شناخت خدا پیموده می شوند. یعنی در قرآن آیات امر وجود دارد. چه کاری باید انجام دهیم؟ باید اطاعت کنیم. آیه ی نهی وجود دارد باید خودداری کنیم. داستانی است باید پند بگیریم. و هزار و سیصد آیه در قرآن از هستی و انسان سخن می گوید. موضع کامل نسبت به آن ها چیست؟ اندیشیدن
﴿ إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِّأُولِي الْأَلْبَابِ (190) الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَىٰ جُنُوبِهِمْ وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَٰذَا بَاطِلًا سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ (191) ﴾
﴿ مسلما در آفرينش آسمانها و زمين و در پى يكديگر آمدن شب و روز براى خردمندان نشانه هايى [قانع كننده] است *همانان كه خدا را [در همه احوال] ايستاده و نشسته و به پهلو آرميده ياد مى كنند و در آفرينش آسمانها و زمين مى انديشند [كه] پروردگارا اينها را بيهوده نيافريده اى منزهى تو پس ما را از عذاب آتش دوزخ در امان بدار ﴾
فکر می کنند. فعل مضارع یعنی ادامه دار بودن. رشد فکری و رشد احساسات. پس اندیشیدن به آفرینش آسمان ها و زمین کوتاه ترین راه رسیدن به خدا و گسترده ترین راه ورود به پیشگاه خدا است؛ زیرا ما را با عظمت خداوند رو به رو می کند:
﴿ إِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ (33) ﴾
﴿ چرا كه او به خداى بزرگ نمى گرويد ﴾
به خداوند بزرگ سوگند این دقیقا نیاز به بیست خط دارد که زیر آن کشیده شود. طبعا انسان اگر خداوند را کامل نشناسد از او اطاعت نمی کند.
