شخص روزه‌دار دو خوشحالی دارد

(( للصائم فرحتان: فرحةٌ يوم يفطر وفرحةٌ يوم يلقي الله ))
«شخص روزه‌دار دو خوشحالی دارد: يک خوشحالی هنگامی که افطار مي‌کند و ديگری هنگامی که با خدای خود ملاقات می‌کند.»

صحيح البخاري

چرا وقتی روزه‌دار افطار می‌کند خوشحال می‌شود؟ چون عهد و پیمان روزه را به پایان رسانده است؟ نه، روزه دوست داشتنی هست. ولی خوشحالی او به خاطر این است که خداوند متعال به او توفیق داده که این عبادت را انجام دهد. خوشحال است چون خداوند متعال او را با گرفتن روزه و قیام شب گرامی داشته است. او را گرامی داشته چون در رمضان در خانه‌های خدا بوده است. پس اولین چیز این است که عید در اسلام بعد از یک عبادت بزرگ می‌آید و اگر در عید خوشحالی هست به خاطر انجام این عبادت است و همواره شکر بعد از بخشش هست.