بزرگ‌ترین مشکلی که جوانان ما از آن رنج می‌برند، شهوت است و برای این‌که خودمان را کنترل کنیم باید نخست بدانیم شهوت چیست و نیز باید درباره‌ی گناه و توبه و روش آن سخن بگوییم.

نخست: حقیقت شهوت

1- شهوت انگیزه‌ی محرک به سوی خداوند است و کاملا بی طرفانه می‌باشد که انسان یا با آن به بالاترین درجات می‌رسد و یا به پایین‌ترین مرتبه‌ها سقوط می‌کند.

2- در اسلام محرومیت وجود ندارد اما قانون و ضابطه وجود دارد و هر شهوتی که خداوند در انسان قرار داده برای دفع آن نیز راهی پاک قرار داده است (اگر مال خواست تاجر می‌شود و اگر زن خواست ازدواج می‌کند و اگر جایگاه خواست بر امر خداوند پایبند می‌ماند و به بندگانش نیکی می‌کند.)

3- با شهوت دو بار به خداوند نزدیک می‌شویم: یک بار با صبر (در صورت عدم تحقق خواسته و شهوت) و یک بار با سپاسگزاری (پس از تحقق آن).

دوم:حقیقت گناه و نافرمانی

1-    برای رهایی از گناه باید دلایل آن را برطرف ساخت. هم بیماری و هم عوارض وجود دارد (نافرمانی عوارض یک بیماری است و آن دوری از خدا است.)

2- مبادا درباره‌ی گناهانت با کسی حرف بزنی مگر این‌که به یقین بدانی که برای رهایی از آن تو را کمک می‌کند. ایشان صلی الله علیه وسلم می‌فرماید: «كل أمتي معافى إلا المجاهرونلإ وإن من المجاهرة أن يعمل الرجل بالليل عملاً ثم يصبح وقد ستره الله عليه فيقول يا فلان عملت البارحة كذا وكذا وقد بات يستره ربه ويصبح يكشف ستر الله عنه» (تمام امت من معاف هستند به جز کسانی که آشکار می‌سازند و از جمله موارد آشکارسازی آن است که کسی در شب کاری را انجام دهد و با این‌که خدا آن را پوشانده است، وی صبح بگوید: فلانی من دیشب چنین و چنان کردم. در حالی که خداوند او را پوشیده است اما خودش پرده پوشی خدا را در صبح آشکار می‌سازد).

3- مبادا و مبادا و هرگز مبادا کسی را گمراه کنی و با خودت به گناه بکشانی، چرا که پس از توبه خودت را برای این کار نخواهی بخشید.

سوم: حقایقی درباره‌ی توبه:

1- هیچ گناهی - هر چند در نظرت بزرگ باشد – وجود ندارد که با توبه بخشیده نشود. خداوند می‌فرماید: «إن الله يغفر الذنوب جميعاً» (خداوند همه‌ی گناهان را می‌بخشد.)
2- توجه داشته باش که خداوند در اوج والایی‌اش از توبه ات شادمان می‌شود و به این خاطر دستور به توبه داده تا توبه را بپذیرد.

چهارم: مراحل تعامل با شهوت:

1- با خودت صادقانه خلوت کن و دلایل گناهای که مرتکب شده‌ای را تحلیل کن.

2- مبادا گناه را چیزی دیگر بنامی و با خودت صادق و صریح باش.

3- با صداقت، اخلاص و اراده بر عدم بازگشت و پشیمانی برگذشته تصمیم بگیر وبدان که منادی آسمان و زمین در این لحظه ندا می‌دهد که به فلانی تبریک بگویید که با خدا آشتی کرده است و خداوند از توبه‌ات خوشحال است، پس این لحظه را عید حقیقی برای خودت بدان.

4- با خدا مناجات کن و از او با صداقت و ریختن اشک بخواه که توبه ات را بپذیرد و تلاش کن که در شب باشد که این وقت توبه کاران است.

بگو: من ناتوانم. با زبانی که دوست داری و بدون هیچ مانعی به گناهانت اعتراف کن و با یقین کامل از او بخواه که تو را یاری کند. او می‌شنود و اجابت می‌کند.

5- اگر گناه تو مربوط به زمان و مکانی بود پس زمان گناه را با هر عبادتی که خواستی پوشش بده و مبادا به مکان آن نزدیک شوی و اگر مربوط به شخصی بود پس پیش از آن‌که روزی فرا رسد که نتوانی کاری بکنی، از او حلالیت بخواه.

6- بی تردید نفس تو اصرار بر گناهی خواهد داشت که انجام داده ای، بنابراین:

الف – نفس را با محروم کردن و مقاوم سازی پرورش بده.

ب- حتما در زندگی‌ات روزی بوده که خداوند به تو عنایت داشته است: یا با تجلی بر دل تو و یا با لطف دنیایی به تو، پس این روز را به یاد آور و از خداوند به خاطر نیکی‌اش به خودت شرم کن که به او بدی کرده‌ای و این کار با انسان ها پسندیده نیست چه رسد به خداوند حسابگر؟! «وذكرهم بأيام الله» (و روزهای خدا را به یاد آنان بیاور.)

ج- حتما از یک آیه یا سرود هدفمند با صدای خودت یا با شنیدن از خواننده‌ای متاثر می‌شوی، پس آن را در دسترس خود بگذار تا هر وقت نفست درباره‌ی گناه با تو سخن گفت به آن آیه یا سرود گوش دهی.

د- وقتی نفست درباره‌ی گناه با تو ستیز می‌کند مبادا با او همراه شوی حتی یک گام، زیرا ترک گام دوم و سوم برایت سخت خواهد بود، ولی در آغاز کار بسیار آسان است «ولا تتبعوا خطوات الشيطان» (از گام‌های شیطان پیروی نکنید.)

7 – توبه را به تاخیر نینداز و امروز و فردا نکن که این کار از پشتوانه های شیطان است و چه می‌دانی چقدر زنده خواهی بود تا توبه کنی؟
8- پس از آن که خداوند توبه را پذیرفت و احساس به عدم تمایل به گناه داشتی - این پس از تلاش فراوان خواهد بود - مبادا مغرور شوی ولی لطف خداوند را فراموش نکن و اعتراف کن.