مقدمه:

﴿ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَن يَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ۚ ذَٰلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ  (54) ﴾

﴿ اى كسانى كه ايمان آورده‏‌ايد هر كس از شما از دين خود برگردد به زودى خدا گروهى [ديگر] را می‌آورد كه آنان را دوست مى‌دارد و آنان [نيز] او را دوست دارند [اينان] با مؤمنان فروتن [و] بر كافران سرفرازند در راه خدا جهاد مى‌كنند و از سرزنش هيچ ملامتگرى نمى‏ترسند اين فضل خداست آن را به هر كه بخواهد می‌دهد و خدا گشايشگر داناست. ﴾

[[مائده] 

انسان در کاربرد دستاوردهای علمی مختار است:

﴿  هُوَ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِيَسْكُنَ إِلَيْهَا ۖ فَلَمَّا تَغَشَّاهَا حَمَلَتْ حَمْلًا خَفِيفًا فَمَرَّتْ بِهِ ۖ فَلَمَّا أَثْقَلَت دَّعَوَا اللَّهَ رَبَّهُمَا لَئِنْ آتَيْتَنَا صَالِحًا لَّنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ (189) ﴾

﴿ اوست آن كس كه شما را از نفس واحدى آفريد و جفت وى را از آن پديد آورد تا بدان آرام گيرد پس، چون [آدم] با او [حوا] درآميخت باردار شد بارى سبک و [چندى] با آن [بار سبک] گذرانيد و چون سنگين‏بار شد خدا پروردگار خود را خواندند كه اگر به ما [فرزندى] شايسته عطا كنى قطعا از سپاسگزاران خواهيم بود. ﴾

[اعراف]

﴿ وَقُلِ الْحَقُّ مِن رَّبِّكُمْ ۖ فَمَن شَاءَ فَلْيُؤْمِن وَمَن شَاءَ فَلْيَكْفُرْ ۚ إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِينَ نَارًا أَحَاطَ بِهِمْ سُرَادِقُهَا ۚ وَإِن يَسْتَغِيثُوا يُغَاثُوا بِمَاءٍ كَالْمُهْلِ يَشْوِي الْوُجُوهَ ۚ بِئْسَ الشَّرَابُ وَسَاءَتْ مُرْتَفَقًا (29) ﴾

﴿ و بگو حق از پروردگارتان [رسيده] است، پس هر كه بخواهد ایمان بیاورد و هر كه بخواهد انكار كند كه ما براى ستمگران آتشى آماده كرده‌ايم كه سراپرده ‌هايش آنان را در بر می‌گيرد و اگر فريادرسى جويند به آبى چون مس گداخته كه چهره‌ها را بريان می‌كند يارى می‌شوند و چه بد شرابى و چه زشت جايگاهى است ﴾

[ كهف ]

﴿ إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا (3) ﴾

﴿ ما راه را به او نشان داديم خواه شاكر باشد و پذيرا گردد يا ناسپاس. ﴾

[ انسان ]

جوانان قدرت و امید امت:

(( مَا مِنْ شَيْءٍ أَحَبُّ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ مِنْ شَابٍّ تَائِبٍ ))

(( هیچ چیز برای خدا دوست داشتنی تر از جوان توبه کننده نیست ))

[ ضعیف ]

(( إن اللهَ يُباهي بالشابِّ العابِدِ الملائكةَ، يقولُ: انظُروا إلى عَبْدِي ترك شهوتَه من أَجْلِي، أَيُّهَا الشَّابُّ أنت عندي كبعضِ ملائكتي ))

(( خداوند با جوان عبادت کننده به فرشتگان می‌نازد و می‌گوید: به بنده‌ام بنگرید که شهوتش را به خاطر من رها کرده است. ای جوان تو نزد من مانند برخی از فرشتگانی ))

[ منقول ]

عبادت علت وجود ما در جهان است:

﴿ وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ (56) ﴾

﴿ جنیان و انسان‌ها را تنها برای این آفریدم که مرا عبادت کنند ﴾

[ ذاريات ]

﴿ وَكَيْفَ أَخَافُ مَا أَشْرَكْتُمْ وَلَا تَخَافُونَ أَنَّكُمْ أَشْرَكْتُم بِاللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَانًا ۚ فَأَيُّ الْفَرِيقَيْنِ أَحَقُّ بِالْأَمْنِ ۖ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ (81) الَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُم بِظُلْمٍ أُولَٰئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَهُم مُّهْتَدُونَ (82) ﴾

﴿ چگونه از آنچه شريک [خدا] می‌گردانيد بترسم با آن كه شما خود از اين كه چيزى را شريک خدا ساخته‌ايد كه [خدا] دليلى در باره‌ی آن بر شما نازل نكرده است نمی‌هراسيد، پس اگر می دانید كدام يک از [ما] دو دسته به ايمنى سزاوارتر است * كسانى كه ايمان آورده و ايمان خود را به شرک نيالوده‏ اند آنان را ايمنى است و ايشان راه‏يافتگانند ﴾

[ انعام ]

﴿ يُؤْتِي الْحِكْمَةَ مَن يَشَاءُ ۚ وَمَن يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْرًا كَثِيرًا ۗ وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ (269) ﴾

﴿ خدا به هر كس كه بخواهد حكمت می‌بخشد و به هر كس حكمت داده شود، به يقين‏، خيرى فراوان داده شده است‏؛ و جز خردمندان‏، كسى پند نمی‌گيرد ﴾

[ بقره ]

حکمت و دانایی بزرگترین بخشش الهی:

پیروی از دستورات سازنده برای حفظ سلامتی و سعادت:

﴿ إِن تَدْعُوهُمْ لَا يَسْمَعُوا دُعَاءَكُمْ وَلَوْ سَمِعُوا مَا اسْتَجَابُوا لَكُمْ ۖ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يَكْفُرُونَ بِشِرْكِكُمْ ۚ وَلَا يُنَبِّئُكَ مِثْلُ خَبِيرٍ (14) ﴾

﴿ اگر آن‌ها را بخوانيد دعاى شما را نمی‌شنوند و اگر [فرضا] بشنوند اجابتتان نمی‌كنند و روز قيامت‏ شرک شما را انكار می‌كنند و [هيچ كس] چون [خداى] آگاه تو را خبردار نمی‌كند ﴾

[ فاطر ]

ارزش انسان نزد خداوند به ارزش کار نیک او است:

﴿ حَتَّىٰ إِذَا جَاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ (99) لَعَلِّي أَعْمَلُ صَالِحًا فِيمَا تَرَكْتُ ۚ كَلَّا ۚ إِنَّهَا كَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا ۖ وَمِن وَرَائِهِم بَرْزَخٌ إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ (100) ﴾

﴿ تا آن‌گاه كه مرگ يكى از ايشان فرا رسد می‌گويد: پروردگارا مرا بازگردانيد * شايد من در آنچه وانهاده‏ام كار نيكى انجام دهم. نه چنين است، اين سخنى است كه او گوينده‌ی آن است و پشاپيش آنان برزخى است تا روزى كه برانگيخته خواهند شد ﴾

[ مؤمنون ]

﴿ وَلِكُلٍّ دَرَجَاتٌ مِّمَّا عَمِلُوا ۖ وَلِيُوَفِّيَهُمْ أَعْمَالَهُمْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ (19) ﴾

﴿ براى هر يک [از اين دو گروه] از آن چه انجام داده‏ اند [در جزا] مراتبى خواهد بود و پروردگارت از آن چه می‌كنند غافل نيست ﴾

[ احقاف ]

نماز ارتباطی با اصل جمال، کمال و بزرگواری:

﴿ فَبِمَا رَحْمَةٍ مِّنَ اللَّهِ لِنتَ لَهُمْ ۖ وَلَوْ كُنتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ ۖ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ ۖ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ (159) ﴾

﴿ پس به [بركت] رحمت الهى با آنان نرمخو [و پرمهر] شدى و اگر تندخو و سختدل بودى قطعا از پيرامون تو پراكنده می‌شدند، پس از آنان درگذر و برايشان آمرزش بخواه و در كار[ها] با آنان مشورت كن و چون تصميم گرفتى بر خدا توكل كن، زيرا خداوند توكل‏كنندگان را دوست می‌دارد ﴾

[ آل عمران ]

﴿ فَبِمَا رَحْمَةٍ مِّنَ اللَّهِ لِنتَ لَهُمْ ۖ وَلَوْ كُنتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ ۖ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ ۖ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ (159) ﴾

﴿ پس به [بركت] رحمت الهى با آنان نرمخو [و پرمهر] شدى و اگر تندخو و سختدل بودى قطعا از پيرامون تو پراكنده می‌شدند، پس از آنان درگذر و برايشان آمرزش بخواه و در كار[ها] با آنان مشورت كن و چون تصميم گرفتى بر خدا توكل كن، زيرا خداوند توكل‏كنندگان را دوست می‌دارد. ﴾

[ آل عمران ]

هرکس به دستورات خداوند پایبند باشد خداوند با او معامله‌ی خوبی می‌کند:

کرونا پیامی از سوی خداوند به انسان برای تشویق او به بازگشت به سوی خدا:

(( يوم يذوب قلب المؤمن في جوفه مما يرى ولا يستطيع أن يغير، إن تكلّم قتلوه، وإن سكت استباحوه، موتٌ كعقاص الغنم، لا يدري القاتل لم يقتل ؟ ولا المقتول فيم قُتِل ؟ ))

[ منقول ]

﴿ أَنَا اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي (14) ﴾

﴿ من خدايی هستم كه جز من خدايى نيست، پس مرا پرستش كن و به ياد من نماز برپا دار ﴾

[ طه ]

﴿ وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰ (1) وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ (2) وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنثَىٰ (3) إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّىٰ (4) ﴾

﴿ سوگند به شب چون پرده افكند (۱) سوگند به روز چون جلوه‏ گرى آغازد (۲) و [سوگند به] آن كه نر و ماده را آفريد (۳) كه همانا تلاش شما پراكنده است (4)  ﴾

[ ليل ]

﴿ فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ (5) وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَىٰ (6) فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَىٰ (7) ﴾

﴿ اما آن كه [حق خدا را] داد و پروا داشت (۵) و [پاداش] نيكوتر را تصديق كرد (۶) به زودى راه آسانى پيش پاى او خواهيم گذاشت (7) ﴾

[ ليل ]

﴿ لِّلَّذِينَ أَحْسَنُوا الْحُسْنَىٰ وَزِيَادَةٌ ۖ وَلَا يَرْهَقُ وُجُوهَهُمْ قَتَرٌ وَلَا ذِلَّةٌ ۚ أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ(26) ﴾

﴿ براى كسانى كه كار نيكو كرده‏ اند نيكويى [بهشت] و زياده [بر آن] است. چهره ‌هايشان را غبارى و ذلتى نمی‌پوشاند. اينان اهل بهشتند [و] در آن جاودانه خواهند بود ﴾

[ يونس ]

﴿ وَأَمَّا مَن بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ (8)وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰ (9) فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَىٰ (10) ﴾

﴿ و اما آن كه بخل ورزيد و خود را بى ‏نياز ديد (۸) و [پاداش] نيكوتر را به دروغ گرفت (۹) به زودى راه دشوارى به او خواهيم نمود (10) ﴾

[ [ليل] ]

فرق میان روزی و کسب:

اسلام پذیرش روش الهی و ناسپاسی روی گردانی از خدا است:

﴿ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَآمِنُوا بِرَسُولِهِ يُؤْتِكُمْ كِفْلَيْنِ مِن رَّحْمَتِهِ وَيَجْعَل لَّكُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (28) ﴾

﴿ اى كسانى كه ايمان آورده‏‌ايد، از خدا پروا داريد و به پيامبر او بگرويد تا از رحمت‏ خويش شما را دو بهره عطا كند و براى شما نورى قرار دهد كه به [بركت] آن راه طی کنید  و بر شما ببخشايد و خدا آمرزنده مهربان است ﴾

[ حديد ]

آیات قرآنی و هستی و تکوینی کانال‌هایی برای شناخت خدا هستند:

﴿ إِنَّ اللَّهَ يُمْسِكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ أَن تَزُولَا ۚ وَلَئِن زَالَتَا إِنْ أَمْسَكَهُمَا مِنْ أَحَدٍ مِّن بَعْدِهِ ۚ إِنَّهُ كَانَ حَلِيمًا غَفُورًا (41) ﴾

﴿ همانا خدا آسمان‌ها و زمين را نگاه می‌دارد تا نيفتند و اگر بيفتند بعد از او هيچ كس آن‌ها را نگاه نمی‌دارد. اوست بردبار آمرزنده ﴾

[ فاطر ]

﴿ وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ (1) ﴾

﴿ و سوگند به آسمان که دارای برج‌هاست ﴾

[ بروج ]

آرامش و توفیق و حکمت:

﴿ فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُوا لِي وَلَا تَكْفُرُونِ (152) ﴾

﴿ پس مرا ياد كنيد [تا] شما را ياد كنم و شكرانه‏‌ام را به جاى آريد و با من ناسپاسى نكنيد ﴾

[ بقره ]

﴿ وَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَىٰ فِي الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَٰهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ الظَّالِمِينَ (87) فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ ۚ وَكَذَٰلِكَ نُنجِي الْمُؤْمِنِينَ (88) ﴾

﴿ و ذوالنون را [ياد كن] آن گاه كه خشمگين رفت و پنداشت كه ما هرگز بر او قدرتى نداريم تا در [دل] تاريكي‌ها ندا درداد كه معبودى جز تو نيست، منزهى تو، به راستى كه من از ستمكاران بودم ﴾

[ انبياء ]

(( لا يخافنَّ العبد إلا ذنبه، ولا يرجون إلا ربه ))

(( بنده تنها از گناه خویش بترسد و تنها به پروردگار خودش امید ببندد ))

[ سعيد بن منصور در کتاب سنتش از علی ]

﴿ وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ (25) ﴾

﴿ و پيش از تو هيچ پيامبرى نفرستاديم مگر اين كه به او وحى كرديم كه خدايى جز من نيست پس مرا بپرستيد. ﴾

[ انبياء ]

توجه به گفتمان دینی:

(( يا بن آدم اطلبني تجدني، إن وجدتني وجدت كل شيء، وإن فتّك فاتك كل شيء، وأنا أحبُّ إليك من كل شيء ))

(( ای فرزند آدم، مرا بجوی تا بیابی و اگر مرا یافتی همه چیز را یافته‌ای و اگر مرا از دست دادی همه چیز را از دست داده‌ای و من از هر چیزی برای تو دوست داشتنی ترم ))

[ منقول ]

(( إني تارك فيكم ما لن تضلوا كتاب الله وسنتي ))

(( من در میان شما چیزی را بر جای می‌گذارم که هرگز گمراه نشوید. کتاب خدا و سنت خودم را. ))

[ مسلم ]

نیاز مسلمانان امروز به رسانه‌ی اسلامی حقیقی:

اصول رسانه ای:

(( ليَبْلُغن هذا الأمر ما بلغ اللَّيل والنَّهار، ولا يترك الله بيت مَدَرٍ ولا وَبَرٍ إلَّا أدخله اللهُ هذا الدِّين، بِعِزِّ عَزِيزٍ أو بِذُلِّ ذَليلٍ، عِزًّا يُعِزُّ الله به الإسلام، وذُلًّا يُذِلُّ الله به الكفر ))

(( این دین سراسر زمین را در بر می‌گیرد؛ هر مکانی که شب و روز در آن وجود دارد، این دین به آن جا می‌رسد؛ و الله متعال هیچ خانه‌ای را در شهر و روستا و صحرا و بیابان رها نمی‌کند مگر این دین را وارد آن می‌کند؛ پس هرکس آن را بپذیرد و بدان ایمان بیاورد، به سبب عزت اسلام عزیز خواهد بود و هرکس آن را رد کند و بدان کفر بورزد، خوار و ذلیل خواهد بود. ))

[ الترغيب في العزة في السنة النبوية ]

دین ما دین میانه روانه‌ی متعادلی است که دنیا و آخرت و نیازها و ارزش‌ها را با هم دارد:

﴿ وَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنَا ۖ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ (48)  ﴾

﴿ و در برابر دستور پروردگارت شكيبايى پيشه كن كه تو خود در حمايت مايى و هنگامى كه [از خواب] بر می‌خيزى به نيايش پروردگارت تسبيح گوى. ﴾

[ طور ]

دین یعنی پایبندی:

محاسبه انسان برای خودش، خانه‌اش و کارش:

(( تُنْكَحُ المَرْأَةُ لأرْبَعٍ ؛ لِمالِها، ولِحَسَبِها، وجَمالِها، ولِدِينِها، فاظْفَرْ بذاتِ الدِّينِ تَرِبَتْ يَداكَ ))

(( بنا به چهار چیز با زن ازدواج می‌شود: برای مال، نسب، زیبایی و دینش. پس پس با دیندار ازدواج کن دستانت خشک باد ))

[ بخاری ]

پایان و خداحافظی:

دعا: